En of ik blij was met het nieuws dat er een nieuwe The Amenta onderweg was. En of ik blij was dat deze via Debemur Morti zou verschijnen. Na acht jaar eindelijk nieuw materiaal van deze speciale industriële death metal band uit Australië. n0n uit 2008 is een uiterst memorabel, uiterst kil, uiterst industrial death metal album. Ja, één van de beste albums ooit uit het subgenre volgens mij. Flesh Is Heir uit 2013, het derde album van de band, klonk al een stuk anders – minder machinaal – dus was het de vraag of de lijn van dat album al dan niet zou doorgetrokken worden. Revelator, met een hoes in Ulcerate rood.
Revelator is opnieuw een stuk menselijker geworden. Progressiever ook trouwens. De drammerige industrial stukken zijn herkenbaar gebleven, ranzig en disharmonisch, inclusief een compacte overdaad aan dubbele basdrums. De zanglijnen en het gitaarwerk zijn vooral progressief en gericht op zingen, het doet me denken aan een avontuurlijke mix van Ihsahn (zelfs Prometheus: The Discipline of Fire & Demise), Devin Townsend, Soilwork en zelfs Faith No More (Sere Money). Niet meteen wat je verwacht bij een industral death metal band. De nummers zijn dan ook groovend, sfeervol, kunstzinnig, heavy… met heel veel menselijke emotie en doorleefdheid. Het hart op de hoes is echt wel aanwezig in de mix. De industrial is zeer zeker niet zo priemend en aanwezig, enkel in de hardere stukken of de afwerking hoor je een gechromeerde Dagoba/Sybreed/Dylath-Leen, in het beste geval zelfs Red Harvest (Psoriastasis).
Het is duidelijk dat The Amenta op zoek is naar een ‘volwassen’, gebalanceerde sound die hun extreme ervaringen koppelt aan hun andere muzikale competenties. Naar mijn gevoel is het evenwicht wat zoek en zijn ze wat te ver doorgeslagen naar de vernieuwende kant. Het is gelukkig geen gevalletje Aborym 2.0 geworden, The Amenta is wel degelijk in staat nummers te maken die progressief en quasi unplugged zijn en nog steeds intrigeren. Ik ga ook niet zomaar Ihsahn droppen als referentie natuurlijk. Daarnaast zijn er ook harde nummers die een aanschaf ook voor de liefhebbers van het iets oudere materiaal verantwoorden. Toch kan ik me niet uiterst enthousiast uitlaten over deze nieuwe schijf. Nog niet.
Score:
77/100
Label:
Debemur Morti, 2021
Tracklisting:
1. An Epoch Ellipsis
2. Sere Money
3. Silent Twin
4. Psoriastasis
5. Twined Towers
6. Parasight Lost
7. Wonderlost
8. Overpast
9. Parse Over
Line-up:
Erik Miehs – Gitaar
Timothy Pope – Keyboards, Samples
Dan Quinlan – Bas
Cain Cressall – Keel
David Haley – Drums
Links: