Tervahäät – Tervahäät
Nordvis Productions, 2014
Alles wat Nordvis is krijgt van mij een kans, ook al is de naam van de band Tervahäät en is dit een heruitgave van hun gelijknamige debuutalbum uit 2009. Deze Finnen maken ritualistische ambient neofolk, een genre dat mij ligt. Bij de meeste andere mensen zal dat begrijpelijkerwijs niet het geval zijn.
Dit soort van muziek is namelijk geen plezierritje. Het is een mengvorm van donkere akoestische folk, boordevol klaaggezang en geluiden van eenzaamheid die doorschemeren in de latent aanwezige, dreunende ambientscapes. Druilerige mistvelden die klinken als de diepste trillingen uit de ziel van de makers, niet weinig vergezeld van natuurklanken. Op Kalankallo komt een dosis distortion je humeur vergallen, drie minuten depressive metal zonder percussie. Verder zijn het vooral veelvuldige herhalingen van simpele akkoorden en wegebbende echo’s die het plaatje afmaken, zonder echte verlossing.
Dit is desolate muziek vol Finse zwartgalligheid, gecreëerd na overmatig drankgebruik. Muzikale ideeën die zonder twijfel werden opgedaan in pure depressie, en later uitgevoerd werden bij volle bewustzijn. Svart Records heeft deze trouwens ook in zijn webshop staan, laat dat een indicatie zijn voor de atmosfeer van dit Tervahäät.
Tracklisting:
- Lumi
- Otava
- Hautaa
- Kalankallo
- Menneet
- Joulukuu
- Lähdin
Line-up:
- Antero Kaarna
- Ilmari Riimu
- Tenno, Välke
Links: