Taake en Helheim die een split uitbrengen: dat is eigenlijk een heel logische zaak. Beide bands hebben hun roots in de Noorse stad Bergen en allebei hebben ze hun liefde voor die stad al eens uitvoerig geëtaleerd door er een volledig album aan te wijden: Taake’s Over Bjoergvin graater himmerik betekent namelijk letterlijk “Het hemelrijk weent over Bergen” en ook op Helheim’s laatste album Rignir staat het slechte weer tijdens de wintermaanden in Bergen centraal. Taake en Helheim treden daarnaast regelmatig samen op, bassist V’gandr van Helheim is tevens live muzikant bij Taake en uiteraard zijn het ook label-vrienden bij Dark Essence Records.
Taake is al eventjes bezig met een reeks (10” vinyl) splits de wereld in te sturen. Vorig jaar kregen we er twee cadeau: Pakt, samen met het geweldige Whoredom Rife (uit Trondheim), en Jaertegn, een collaboratie met die andere stadsgenoten: Deathcult. Nu goed ja, Deathcult is ook gewoon “die andere band van Hoest”, waar de charismatische Taake-leider tegenwoordig de basgitaar hanteert. Van deze beide releases werd Pakt door onze redactie het meest gesmaakt, al was dat vooral de verdienste van het geweldige Whoredom Rife. Niet dat Taake niet verdienstelijk voor de dag komt op zowel Pakt als Jaertegn, maar hij beperkt zijn bijdrage telkens tot één eigen nummer en één cover (van respectievelijk The Sisters of Mercy en Darkthrone). En dat is inderdaad wat povertjes. De nieuwe nummers zijn dan wel weer degelijk te noemen, maar het moet gezegd: het niveau van zijn magnum opus Noregs Vaapen wordt nergens gehaald.
Dit jaar eindigt de 10”-trilogie met Henholdsvis (“Respectievelijk”). Voor de verandering heeft Hoest deze keer maar liefst twee nieuwe nummers in elkaar gebokst, beide met teksten van de 19e-20e eeuwse Noorse schrijver Arne Garborg, die gekend stond voor zijn kritische én realistische kijk op religie, materialisme en maatschappij. Beide tracktitels zijn afkomstig uit het gedicht Til deg, du Hei og bleike Myr (“Voor jou, jij Heide en bleek Moeras”), dat dateert van 1895.
Brotne Bein og Mannefall (“Gebroken Benen en een Slachtpartij”) begint zelfs naar Taake-normen opvallend toegankelijk met melodierijke riffs en heel wat snelle energie. Nog voor we halfweg zijn komen we dan op spoor twee terecht, met die typische onderkoelde Taake-lijzigheid, ingeleid door iets dat meer op een niesje lijkt dan een volwaardige Hoest-“Oeh”. De lyrics hebben we niet meegekregen, maar een huilende baby laat niet veel goeds vermoeden. Het laatste derde van het nummer is wel wat aan de langdradige kant, met net iets te veel herhaling en net iets te weinig creativiteit, maar alles bij elkaar is Brotne Bein og Mannefall toch een meer dan behoorlijk nummer.
Ein Baat I Foss (“Een Boot in de Waterval”) is dan weer een lang uitgesponnen nummer dat mijmerend start en eindigt, maar daartussen heel wat scherpe kantjes durft bloot te leggen. Het bevat die typische Taake-riffs: repetitief, hoekig, viriel en met een aanstekelijk rock ’n roll kantje, maar tegelijkertijd ook met de nodige diepgang, melodie en een tikje episch sentiment. In het tweede deel van het nummer krijgen we eerst nog enkele stevige, oer-Scandinavische, ijskoude riffs te verwerken, waarna de temperatuur helemaal onder het vriespunt gaat en ook de snelheid verder terugloopt tot aan het einde, dat helemaal wegzinkt in een moeras van chaotische geluiden.
Twee übertypische Taake-songs dus, die kwalitatief best wel bovengemiddeld zijn. Geen overschotjes, maar twee volwaardige nummers, elk met hun eigen apart geluid. Helheim vult de split verder aan met twee covers, waarvan vooral die van de Taake-klassieker Orkan de moeite waard is. De andere, een eigen vertolking van Emperor’s Witches Sabbath (maar dan met de Noorse titel Heksesabbat), is namelijk helemaal niet nieuw maar kennen we nog van dat iconische tribute-album In Honour of Icon E – A Tribute to Emperor (2012). Toch klinkt het hier niet helemaal hetzelfde als op het tribute-album: het gaat namelijk om een geremasterde versie. Als je het mij vraagt was een remaster helemaal niet nodig, want de “originele” versie van 2012 klonk toch net wat zwaarder en voller (vetter) dan deze. Nu past een ijlere, dunnere, gepolijste versie wel beter bij de nieuwe stijl van Helheim, maar om daarom nu dat oude nummer weer van onder het stof te halen en te gaan aanpassen, terwijl het origineel eigenlijk nét veel krachtiger klinkt…? Nee, dit is toch een ontgoocheling, temeer omdat het aanloopje en het lekker smerige einde in deze nieuwe versie gewoon worden weggelaten.
Label:
Dark Essence Records, 2021
Tracklisting:
- Taake – Brotne Bein og Mannefall
- Taake – Ein Baat i Foss
- Helheim – Orkan
- Helheim – Heksesabbat
Line-up:
Taake
- Hoest – Stem, alle instrumenten
Helheim
- V’gandr – Stem, basgitaar
- Hrymr – Drums, stem
- H’grimnir – Stem, gitaar
- Reichborn – Gitaar
Links: