Het lijkt wel alsof er een nieuw album van Den Saakaldte begint te spelen zodra Pits start. Niets is minder waar. Het blijkt van de Noorse blackmetalvedettes van Svartelder te zijn. Met bandleden die acts als 1349, Urgehal en Nordjevel op hun cv hebben staan, mag je kwaliteit verwachten van Svartelder. De EP Askebundet en het album Pyres werden eerder uitgebracht. Deze albums bevatten degelijke muziek, niet meer en niet minder. Pits ligt in het verlengde van de eerder uitgebrachte muziek.
Een soort blackmetalsupergroep dus. Svartelder dient melancholische doch bij vlagen agressieve black metal op. Zo zijn er meer blastbeats te horen op Pits dan op Pyres. Ik heb ze niet geteld, maar in elk geval ervaar ik dat gevoelsmatig. Invloeden van de hierboven genoemde bands zijn duidelijk aanwezig. Het is een degelijk album geworden met een aantal memorabele momenten.
Part I start met midtempo black metal met depressieve klaagzang. Op de achtergrond zijn mysterieuze keyboards te horen die slechts ter ondersteuning van de gitaren dienen. De keyboards zijn in de meeste nummers op die manier verwerkt. Ze zijn vooral bedoeld om accenten in de muziek te leggen. Vreemd genoeg zitten we halverwege Part I ineens middenin de blastbeats. In Part II wordt voor een consistentere structuur gekozen. Daarna wordt het vanaf Part V pas weer boeiend genoeg om uit te proberen hoe ver die volumeknop ook alweer open kon. Die opening is ‘blackmetalwereldtop’. Svartelder zoekt hier de agressie meer op. Ook Part VI werkt. De afwisseling tussen de atmosferische stukken, coupletten en blastbeats vertoont hier een goede balans.
Het is opvallend voor dit album: de afwisseling tussen enerzijds melancholie en anderzijds agressie. Op de melancholische stukken weet Svartelder toch maar weinig écht de juiste toon te vinden. Part VII is daar een goed voorbeeld van. Het klinkt eerder alsof de heren willen knallen, maar zich inhouden. Hoopvol wacht je op die ene killerriff die om de hoek komt kijken, maar het blijft op Pits voornamelijk bij wachten. De drums zijn technischer dan die van Kobro, die in het verleden de velletjes beroerde, maar daardoor ook wat klinischer. Met wisselend succes.
Een wat apart album is Pits. Het is een verzameling van goede en minder goede ideeën geworden. Svartelder is een band die hoorbaar veel potentie heeft. Het gezelschap is creatief en eigenzinnig genoeg. Met een snufje meer inspiratie, energie en bezieling moet hier meer in zitten dan wat we met Pits aangeboden krijgen. Deze mannen moeten toch in staat zijn om een klassieker af te leveren de volgende keer…
Score:
75/100
Label:
Dusktone Records, 2019
Tracklisting:
- Part I
- Part II
- Part III
- Part IV
- Part V
- Part VI
- Part VII
Line-up:
- Doedsadmiral – Vocalen
- Tjalve – Gitaar, Basgitaar
- Renton – Keyboard
- Spektre – Drums
Links: