Svalbard heeft zich de laatste tijd ontpopt tot een van de leukste bands van het moment om te volgen. Bovendien komt het gezelschap live ook nog eens uiterst sympathiek over, getuige ook de goede show op Soulcrusher vorige week. Met The Weight Of The Mask brengen de Britten hun vijfde album uit, uitgebracht op Nuclear Blast. Dat is een grote stap voorwaarts, maar ook een ietwat merkwaardige, gezien de stal van het metallabel daar. Heeft deze overstap invloed gehad op de band? Nee, niet echt. Hooguit in de productie, die iets meer metal klinkt. Wat betreft de muziek maakt dat allemaal niet uit, die ligt volledig in het verlengde van de vorige ijzersterke plaat When I Die Will It Get Better?
Nog steeds voert post-hardcore met veel melodie de boventoon. Die melodie zit hem vooral in de gitaarriffs. Wat dat betreft schiet Svalbard uit de startblokken met Faking It, Eternal Spirits en Defiance. Het zijn drie van de beste nummers die Svalbard ooit bij elkaar heeft gepend. Het klinkt allemaal net wat doordachter, net wat beter en de melodieuze gitaarlijnen zijn net wat mooier en beter uitgewerkt. Het lijkt alsof de band nu steeds meer zijn definitieve geluid gevonden heeft.
Neem opener Faking It, een ontzettend sterk opgebouwd nummer. De agressie wordt hier continu in vast gehouden, terwijl de muziek heel open klinkt en door de vele interessante terugkerende gitaarlijnen blijft dit nummer boeiend. Het nummer daarna, Eternal Spirtis, gaat daar vervolgens doodleuk overheen door een van de vetste gitaarlijnen die ik dit jaar heb gehoord (op 0:28 om precies te zijn). De band schakelt daarna terug naar wat meer midtempo, waardoor de agressie en melodie ontzettend goed op elkaar afgestemd zijn. Dat is iets waar de band op deze plaat ook echt in uitblinkt: die combinatie van agressie en melodie en vooral door de slimme opbouw van de nummers komen die stukken ook tot hun recht.
Een ander nummer in dat opzicht is How To Swim Down, dat vol sfeer en cleane zang zit. De band zorgt er echter voor dat de plaat niet inzakt, aan het eind staan een paar flink agressieve nummers. Vooral de afsluiter To Wilt Beneath The Weight valt op, niet vanwege de fraaie gitaarpartijen, maar ook vanwege de teksten die vol woede in de microfoon worden gespuugd. Het klinkt allemaal puur en oprecht.
Waar ik iets minder mee kan zijn de cleane vocalen van Serana. Zij lijkt het net niet aan te kunnen en de lijnen zijn heel vaak gedubbeld om wat meer kracht mee te geven. Het heeft wel iets weg van een hese versie van Eva van Rolo Tomassi. De toonhoogte van de normale zang past dan wel weer goed bij de tekstuele thematiek. De plaat handelt namelijk over het dealen met depressies. Daar wordt niet diepzinnig over verteld, aan de hand van een scala aan woorden, poëtische opbouw of het gebruik van metaforen: de teksten zijn allemaal recht voor zijn raap. Het kwetsbaar opstellen siert de band en vooral Serena, die verantwoordelijk is voor de teksten en kunnen voor een herkenbaarheid zorgen voor mensen die in dezelfde malenstroom van gevoelens terecht zijn gekomen. Wat dat betreft lijkt Lights Out wel het sleutelnummer van de plaat waarin de tekstregel I am to depressed to show you how depressed I am furieus wordt uitgespuwd. Niet alles gaat over depressie, op Eternal Spirits wordt de liefde voor muziek geuit in de vorm van een ode aan overleden muzikanten.
De plaat klinkt overigens subliem. De nummers knallen je speakers uit. In dat opzicht helpt het ook wel dat The Weight Of The Mask een topproductie heeft meegekregen. Het gitaargeluid is vooral erg helder. De zang ligt daar mooi bovenop, waardoor het elkaar versterkt. Het valt me sowieso op hoe gedetailleerd alles te horen is, wat de nummers van de plaat tot een hele fijne luisterervaring maken. Alleen de drums klinken soms ietwat te hard in combinatie met de rest van de muziek. Maar dat is voor kniesoren. Veel te klagen heb ik ook niet. Svalbard overtreft zichzelf en dat is best knap gezien de kwaliteit van de voorgaande platen. Prachtplaat!
Score:
85/100
Label:
Nuclear Blast, 2023
Tracklisting:
- Faking It
- Eternal Spirits
- Defiance
- November
- Lights Out
- How To Swim Down
- Be My Tomb
- Pillar In The Sand
- To Wilt Beneath The Weight
Line-up:
- Serena Cherry – Gitaar, zang
- Liam Phelan – Gitaar, viool, zang,
- Matt Francis – Basgitaar
- Mark Lilley – Drums
Links: