Supuration – Incubation
Holy Records 2003
Het is ondertussen alweer tien jaar geleden dat deze
Franse band uit het niets opdook met ‘The Cube’, een album dat in de loop der
jaren een ware cultstatus heeft verworven. Na de release van ‘The Cube’ ging
Supuration verder onder de naam S.U.P en bracht vier studioalbums uit die met
enige goede wil nog steeds onder de noemer deathmetal vallen. Maar in
tegenstelling tot ‘The Cube’ klonken deze albums eerder beheerst, gecontroleerd
en vooral koud, kil en synthetisch. De overgang tussen Supuration – ‘The Cube’
en de opvolger daarvan: S.U.P. – ‘Anomaly’, was op z’n zachtst gezegd abrupt,
onverwacht en vreemd. ‘Room 7’ gaat nog enigszins verder in de door ‘Anomaly’
ingeslagen richting, hoewel tegelijk de gothic/coldwave- en electro -invloeden
het duidelijkst hoorbaar zijn op dit album. ‘Chronophobia’, het volgende album,
heeft opnieuw meer aandacht voor gitaren en deathmetal grunts, naar gewoonte
afgewisseld met een typerende, hypnotische clean voice. En een atmosfeer die
temperaturen ver beneden het nulpunt laat vermoeden… ‘Angelus’ dan weer neigt
opnieuw sterker naar doom/death toe en stelt zich de zeer menselijke vraag ‘Wie
zijn wij, en waar komen we vandaan…?’ Science fiction en God,…iets dat de ijzige
kilte ten opzichte van ‘Chronophobia’ alvast met een paar graden laat stijgen.
Deze albums zijn stuk voor stuk uitgegroeid tot klassiekers voor mij, en ik keek
dan ook erg uit naar het volgende album van S.U.P….
Verwarring alom toen het volgende album echter opnieuw
onder de naam Supuration werd aangekondigd. Toen ik eindelijk de hand op dit
felbegeerde schijfje wist te leggen en het een eerste keer kon beluisteren, ben
ik na afloop minutenlang volkomen verdwaasd blijven zitten. De enige formulering
die na een tijdje door mijn verdoofde brein sloop was: ‘Pure waanzin’. Met
‘Incubation’ hebben de broers Loez een monster gecreëerd dat negen nummers lang
alle normen, zowel op maatschappelijk als muzikaal vlak, gewoonweg onder tafel
veegt. Denk nu niet aan razendsnelle riffjes of iets hypertechnisch, kenmerkend
voor het geluid van Supuration is nog steeds de uitgesproken gitaarsound, en de
aparte, experimentele ritmes en melodieën die op het eerste zicht willekeurig
door elkaar schijnen te lopen, maar bij nader inzien een waar genius herbergen.
De negen nummers verwijzen naar de negen maanden van een zwangerschap, aan
jullie om de details (niet geschikt voor gevoelige zieltjes) zelf te gaan
uitzoeken, maar ik kan in ieder geval wel zeggen dat alles zich weer afspeelt in
de befaamde ‘cube’. Wie vertrouwd is met het album ‘The Cube’ weet perfect wat
ik hiermee bedoel! Deze band hernieuwt met ‘Incubation’ opnieuw zichzelf als een
slang die van huid verwisselt, en schept hiermee een bevreemdende en
angstaanjagende wereld. Het is jouw keuze of je slechts even vluchtig om het
hoekje wil kijken, of je adem inhoudt en er middenin springt.
Tracklist:
- The Confusion (November)
- The Old Mirror (December)
- Incubation (January)
- The Nameless Boys ( February)
- Witness To 3X3X3 (March)
- The Father’s Gun (April)
- Vertigo (May)
- The Cocoon Sphere (June)
- The Biological Clock (July)
Bandsite:
http://www.supuration.com (voorlopig nog in het Frans)