Sumo Cyco – Initiation

Geschreven door op 03-07-2021 om 23:12.

Een nieuwe plaat, uitgebracht door Napalm Records die ons verkocht werd als een rock/metal crossover. Oeh goodie! Nog nooit van deze band gehoord, maar dit kan niet tegenvallen. Toch? Oh God.. ik was nog zo jong toen ik deze plaat een eerste keer oplegde. Nog zo naïef. Nauwelijks veertig minuten later besef ik dat ik een boomer ben geworden.

Even terugspoelen hier. Sumo Syco blijkt een punkrock/metalband te zijn uit Ontario Canada. Deze Initiation is ondertussen reeds het derde album van dit gezelschap en het toonde zich voor het eerst aan het grote publiek in het voorprogramma van Hollywood Undead. Dit verbaast me eigenlijk niet want ergens past de muziek van deze band wel bij de rap en Nu-metal van deze Californische band. Ook niet mijn muziek, maar leven en laten leven. Ik kan begrijpen dat andere mensen dit top vinden. Met deze Sumo Cyco heb ik het iets moeilijker.

De eerste tonen weerklinken door mijn koptelefoon en ik heb al snel door dat ik met een probleem zit. Dit is Gwen Stefani, maar dan met gitaren. En ik hou niet van Gwen Stefani. Een vrouw die nauwelijks jonger is dan mijn moeder, maar muziek maakt alsof ze twaalf jaar oud is. Popicoon, dat wel. Maar dat zijn Drake en dat meisje uit Canada, Justin Bieber, ook. Nu niet om lastig te doen of de opa in the room te zijn die op zielige wijze niet mee is met wat hip is en wat niet, maar we krijgen dagelijks muziek binnen van over de hele wereld en daar zit vaak zot veel kwaliteit tussen. Om dan Napalm te zien afkomen met dit?

Zou het gebeurd zijn? Ben ik nu officieel te oud om de muziek van de jongeren nog te kunnen begrijpen? Voor ik mezelf hier volledig in een existentiële crisis smijt toch even alles op een rijtje zetten. Na wat opzoekingswerk merk ik op dat frontvrouw Skye Sweetnam maar enkele jaren jonger is dan ik. Oef, oké, daar ligt het dus al niet aan. Ik bedenk me ineens dat ik tal van bands ken waarin zeventien- tot twintigjarigen met enorm kwalitatief spul komen aanzetten. Oké, mezelf even gerustgesteld terwijl ik een aflevering van Matlock opneem met de videorecorder.

Muzikaal gezien zit het soms best wel strak wat deze band op plaat liet branden. Een beetje te digitaal perfect, als je begrijpt wat ik bedoel, maar dit zie je wel vaker bij vooral Amerikaanse bands. Nee, mijn grootste probleem met deze plaat is de bijna kinderlijke lyrics. Alsof iemand een jonge Britney Spears haar lollipop afpakte en ze zich daarover boos maakt. Wat denk je bijvoorbeeld van het refrein van Bystander?

Oh Nah Nah
I don’t wanna be a bystander
Watching the world go
Oh my God
I don’t wanna be a bystander
I don’t wanna be a-
Oh Nah Nah
I don’t wanna be a bystander

Dit is je typische popgerochel waar gewoon wat gitaren zijn over gekletst. Alles een kans geven zei de boer en hij zette zijn vrouw voor de ploeg. Laten we gewoon verder luisteren en misschien begin ik het dan meer te begrijpen. Ik wou dat ik even een boodschap uit de toekomst kon brengen aan mijn jeugdige zelve die zich door dit album ploetert want neen, het wordt er niet beter op. Bad News klinkt écht als iets wat in de jaren ‘90 reeds door Gwen Stefani werd uitgekotst – het zal die ska-vibe zijn – en en het refrein van Vertigo kon zo door Avril Lavigne zijn geschreven. Al die drama zeg. 

Nu goed. Sympathiek van jou dat je nog steeds aan het lezen bent en mij mijn vijf minuutjes old timer geklaag hebt gegund. Is het allemaal slecht wat deze band brengt? Nee, dat nu ook weeral niet. Ik begrijp waarom Napalm deze band tekende. Deze band timmerde lang aan zijn weg naar de top en kreeg niets in de schoot geworpen. Het is geen goedkoop, door een platenlabel samengesteld popkwartet dat enkel op Aarde rondloopt om zoveel mogelijk streams te vergaren. Deze band op dezelfde hoop smijten als Amerikaanse boybands, Mariah Carey’s kerstmuziek en wegwerpmondkapjes zou oneerlijk zijn. De band combineert metal met popmuziek. Dat is dapper en moet kunnen. Er zit een idee achter de muziek en ook al volgt men vaak een kant-en-klare formule die ook de meeste popnummers kenmerkt, moet ik toegeven dat deze band het meent en echt achter zijn muziek staat. De bandleden smijten zich volledig in live optreden en rocken even hard als Lemmy en Ozzy in hun jonge jaren, je weet wel, ergens in de late Middeleeuwen. Deze schijf is een bom van energie en zal veel mensen wél kunnen bekoren. Zangeres Sweetnam kan trouwens echt zingen en heeft een zekere podiumpresence. Drop daar dan drie toegewijde muzikanten rond en je verkrijgt op natuurlijke wijze een band waar platenlabels en mensen gegarandeerd interesse in krijgen.

Achter de muziek en het imago van Sumo Cyco zit wel degelijk een idee. De videoclips versterken dit imago nog verder, geheel in de stijl van de tijd want anno 2021 moet je als band aanwezig zijn op media als Youtube. De clips houden het midden tussen een soort futuristische stripverhalen a la Tank Girl en de popart van Andy Warhol. Dit bedoel ik geenszins als een belediging, wel integendeel. De bandleden schrijven en dirigeren zelf hun videoclips en zijn zich ten volle bewust van de leefwereld van hun publiek. Zij behoren zelf tot dat publiek. Het is niet gespeeld. Ze maken muziek waar ze zelf volledig achter staan. Sterk ook hoe ze in de clips duisternis lijken te combineren met een extreme kleurrijkheid. Knap gedaan allemaal. Grumpy grandpa approves.

Dit is wel degelijk metalmuziek. Of metalmuziek-achtig. Ik kan het eigenlijk alleen maar toejuichen als jonge mensen door dit soort muziek kennis maken met een ander muziekgenre. We leven in tijden dat mensen als Ariana Grande en Justin Bieber miljoenen volgers hebben. Allemaal volgers die muzikaal een volledig andere richting ingaan en waarschijnlijk nooit in contact zullen komen met de muziek van Motörhead of Tool. Het is goed dat er alternatieven bestaan en bands als Sumo Cyco bewandelen een pad dat ik niet ken, maar ergens wel nieuwsgierig naar ben.

Het zou dus bijzonder hautain van mij zijn om deze band nu volledig neer te sabelen omdat ze niet passen in mijn klein wereldje van wat metal is en wat niet. Wie ben ik om iets te bekritiseren dat anderen geweldig vinden? Muziek draait erom dat mensen er energie en emotie kunnen uithalen en als mensen dit uit de muziek van Sumo Cyco halen vind ik dit geweldig nieuws. Deze Playstation-muziek is misschien niet mijn dada. In termen van popmuziek vind ik dit een uitstekend album, maar echt zwaar metaal? Nee, dat nu ook weeral niet. Gelukkig bepaal ik niet de maatstaf van wat goede en wat slechte muziek is. Anders zaten de gevangenissen nu vol met schlagerzangers. Franz Bauer? Levenslang wegens misdaden tegen de menselijkheid! Het is echt oké als jij dit hier goede muziek vindt. Het is ook oké als ik dit helemaal niet vind. Enkel over Slayer mag nooit enige twijfel bestaan. Laten we het hierover eens zijn. Sumo Cyco, een band met een toekomst en misschien wel de frisse wind die soms nodig is om metal interessant en vernieuwend te houden.

Score:

77/100

Label:

Napalm Records, 2021

Tracklisting:

  1. Love You Wrong
  2. Bystander
  3. Vertigo
  4. Bad News
  5. No Surrender
  6. M.I.A.
  7. Cyclone
  8. Run With The Giants
  9. Overdrive
  10. Power & Control
  11. This Dance Is Doomed

Line-up:

  • Skye Sweetnam – Zang
  • Matt “MD13” Drake – Gitaar
  • Matt “Trozzi” – Drum
  • Oscar Aneset – Basgitaar

Links: