Suicide Silence – Become The Hunter

Geschreven door op 13-02-2020 om 18:45.

Als je mij vraagt wat mijn favoriete deathcorebands zijn, is mijn top drie snel gemaakt: Whitechapel, Chelsea Grin en deze Suicide Silence. Het feit dat deze laatste band met een nieuw album komt aanzetten, stond al snel op mijn kalender aangekruist. Ik schrapte Valentijnsdag en herdoopte het in Suicide-dag. Kwam raar over op de mensen die m’n kalender te zien kregen…

Ik verwachtte dat de band met dit album een krachtige reactie zou geven. Dit was hij na het fiasco van de vorige plaat aan de fans verplicht. Voor wie het heeft gemist of nu pas inschakelt en dus nog nooit van Suicide Silence hoorde, volgt hier een korte, versimpelde samenvatting van hun carrière: de band was fantastisch tot ongeveer 2012. Wanneer frontman Mitch Lucker plots overleed na een ongeval, werd de sound braver en minder deathcore. Het absolute dieptepunt kwam er onder de vorm van het laatste album, het zelfgenoemde Suicide Silence, waarbij de band blijkbaar absoluut zoals Korn wilde klinken. Persoonlijk vond ik de clean vocals van nieuwe frontman Hernan Hermida nog het ergste, want de man kan wel degelijk screamen en zelfs grunten. Doe dit dan man! Dit is geen auditie om frontman van Disturbed te worden! Dit is Suicide Silence!

Wat ik zo heerlijk vind aan de betere deathcoremuziek, is de rauwe energie die ervan afspat. Op deze muziek kan je niet anders dan moshen of naar de sportschool gaan. Dit was echter hoegenaamd niet het geval bij hun vorige album, maar deze Become The Hunter brengt het zoals verwacht.

De schijf opent met Meltdown, een nummer dat verdacht rustig begint en nooit echt helemaal ontploft of tot een echte meltdown leidt. Dan treffen we het meer wanneer Two Steps op volle kracht op je neerslaat. Deze song draagt ontegensprekelijk de handtekening van het oude Suicide Silence. Een krachtig nummer dat in het midden jammer genoeg wel alle vaart verliest wanneer de band bewust enkele uiterst korte pauzes in de song inlast. Onnodig om nu reeds mensen op adem te laten komen. De mosh is pas begonnen heren.

Gelukkig dendert de rest van het album als een trein over je gezicht verder. Met Feel Alive vuurt de band het eerste hoogtepunt van de plaat op je af. Zelden werd de naam van een song zo treffend gekozen. Het is ook ironisch dat een band met de lugubere naam Suicide Silence zo’n feel good nummer weet uit te spugen. De vierde track van het album luistert naar de naam Love Me To Death en is naast een romantisch Valentijn nummer ook de derde single die de band uitbracht om dit album te promoten. Hermida’s screams gaan hier door merg en been. Vanaf dit punt kan het niet meer stuk. Become The Hunter is definitief vertrokken en wacht op niemand.

Suicide Silence is helemaal terug en ik ben de eerste om dit toe te juichen. Dit is nu reeds de comeback van het jaar. Ja, straffe uitspraak, ik weet het, maar luister alsjeblieft eerst naar dit album vooraleer dit in twijfel te trekken. Dat verdienen deze jongens wel. Is dit hun beste album ooit? Hell no, maar ze maken nu tenminste terug de muziek waarmee ze ooit zo groot zijn geworden. Het is moeilijk om je te vernieuwen in dit genre. Persoonlijk verwacht ik dit ook niet. Liever pure, niet-vernieuwende deathcore voorgeschoteld krijgen dan een experimentele, met nu-metal aangelengde tussenvorm die zowel de deathcorefans als de fans van andere vormen van metal niet lusten.

Voor de liefhebbers van het genre is dit album dus een must have! Indien je het geluk hebt om een goede lief te hebben die deze plaat reeds voor jou opzij legde, moet je maken dat je snel een ring rond haar vinger schuift. De blast beats en breakdowns vliegen op deze Become The Hunter in het rond. Dit is deathcore van het hoogste niveau. Suicide Silence is terug van weggeweest. De release van het volgende album zet ik sowieso terug op mijn kalender en ik kijk er al naar uit om ze deze zomer op Graspop Metal Meeting aan het werk te zien.

Score:

85/100

Label:

Nuclear Blast, 2020

Tracklisting:

  1. Meltdown
  2. Two Steps
  3. Feel Alive
  4. Love Me To Death
  5. In Hiding
  6. Death’s Anxiety
  7. Skin Tight
  8. The Scythe
  9. Serene Obscene
  10. Disaster Valley
  11. Become The Hunter

Line-up:

  • Chris Garza – Gitaar
  • Mark Heylmun – Gitaar
  • Alex Lopez – Drums
  • Dan Kenny – Basgitaar
  • Hernan “Eddie” Hermida – Vocalen

Links: