Striborg – Autumn Melancholy
Displeased, 2007
Striborg heft weer een nieuw plaatje uit en zoals altijd is dat dan ook weer overduidelijk Striborg. Al zit er wel een duidelijke stijgende lijn in de kwaliteit van de muziek de Sin Nanna ons voorschotelt. Maar Autumn Melancholy bevat dus wederom ietwat krakkemikkige, monotone black metal met veel slepende keyboardmelodieën en een ‘haunted’ sfeertje.
Mensen die met regelmaat cd-recensies lezen op deze site zullen wel ongeveer weten wat mijn visie op de muziek van Striborg is. Maar na het bespreken van vijf releases in een jaar vallen mij bij deze zesde toch wat dingetjes op, en die zijn niet negatief.
Ten eerste zit er wat meer pit in de vocalen. De vocale uithalen zijn niet meer zo iel dat ze slechts licht tegen de rest van de muziek afsteken. Verder zijn de drumpartijen een stuk beter. Natuurlijk zijn het nog steeds geen bijzondere hoogtepuntjes, maar er zit een positieve ontwikkeling in. Ten tijden van Ghostwoodlands waren de drumpartijen nogal behoorlijk rommelig, op Solitude was dat al een stuk minder, maar daar waren eigenlijk slechts monotone ambientlijnen op te horen. Autumn Melancholy daarentegen bevat ook wat snellere passages waarbij de drums redelijk in het gareel blijven. Ze zijn dan wel onmeunig simpel en wat kort, maar nogmaals: De ontwikkeling is positief. Nog een puntje van verbetering is het geluid. Dit is niet meer het dikke, sompige moeras van ruis, distortion, ondefinieerbare lijnen en frequenties dat we gewend zijn van Striborg. Natuurlijk is het niet vol, gelikt en/of klinisch (iets wat ook echt niet zou passen bij deze band en de muziek die zij maakt), maar de verschillende elementen zijn echt stukken beter van elkaar te onderscheiden. Zo komen er op Autumn Melancholy een paar keer duidelijk gitaarlijnen voorbij, iets waar we Striborg eerder eigenlijk niet zo gemakkelijk op konden betrappen. En nu we dit horen blijkt Sin Nanna af en toe nog best een aardig melodietje te spelen op zijn gitaar.
Autumn Melanchloy is dus wederom een smeltkroes van relatief rustige, monotone, sfeervolle black metal met langgerekte ambientmelodieën. Rustig voortkabbelende (black) metal en sfeerverhogende ambient zijn in principe de gehele tijd met elkaar verweven, maar Autumn Melanchloy kent een paar uitzonderingen. Zo hebben we het nummer In Opressive Silence, een volledig van metalinvloeden gevrijwaard dark ambient nummer; En ook deze is vrij monotoon en sfeervol. Dit nummer wordt opgevolgd door nog een non-metal track, The Manifestation of Black Residua Energy. Deze is zeer kort en bevat slechts ambient en wat spookachtige geluiden. En de plaat wordt afgesloten door het een nummer Transfiguration of Terror wat een behoorlijk sterke en gave bak black noise is. Hopen dat meneer Sin Nanna meer van zulk spul gaat maken!
Autumn Melancholy is dus in principe niet erg anders dan de rest van de Striborgdiscografie, maar dan wel met het verschil dat het trucje op deze schijf iets beter wordt uitgevoerd. Wellicht dat Striborg Met deze schijf net iets meer zielen weet te bereiken dan met haar voorgaande werk.
Tracklist:
- The (S)crying Mirror
- The Void and Cloudless Sky
- As a Hermit Hiding in the Trance of Night
- .In Opressive Silence
- The Manifestation of Black Residua Energy
- Autumnal Melancholy
- Meandering in Sorrow
- Transfiguration of Terror
Line-up:
- Sin Nanna – All Instruments and Vocals
Links:
- Striborg@Displeased
- Displeased records
- Striborg & Xasthur release nieuws
- Review Striborg’s Nefaria
- Review Striborg’s Embittered Darkness/Ilse de Morts
- Review ‘Striborg – Ghostwoodlands’
- Review ‘Striborg – Solitude’
- Review ‘Striborg – Trepidation’
- Review ‘Striborg – Mysterious Semblance’
- Review Striborg – Journey of a Misanthrope