Ik had er nog nooit van gehoord. Deze ex-Century Media band tourde dan wel mee in 2014 met Amorphis, Krisiun, Wintersun, Turisas en Fleshgod Apocalypse, zoals collega Yves meldde in zijn review van Virus of Mind, desondanks heb ik die nooit gecheckt of zien passeren. Nochtans gaat het hier om epische powermetal met strakke melodeath en veel synths, iets waar ik wel vatbaar voor ben. Waarom dan nu pas deze review van het nieuwe – in eigen beheer uitgebrachte album Gravity? Het nummer Evil Inside is het antwoord.
Zo gaat dat tegenwoordig. Youtube stelt je iets voor op basis van je voorkeuren (muzikale voorkeuren, ja) en dan krijg je nieuwe dingen. De nieuwe Brymir vond ik super, dus kreeg ik Evil Inside te horen en zien. Na twintig keer luisteren was ik eruit. Ondanks het Marduk shirt in deze video was het extreem kleverig, tot op het Amaranthe-achtige af, en het ontroerde. Goedkoop en makkelijk, maar uiterst doeltreffend. Het was wachten op de volledige plaat. Gravity is echter geen album met twaalf Evil Inside-nummers. Het openingsnummer bijvoorbeeld, is een melige symfo-gothicpowermetalsong met een vrij zwak arrangement en matige mastering. Until We Fall is gelukkig een stuk sneller en feller, strak en striemend, en kan zo mee op de favolijst qua nummers, inclusief spel tussen NWOAHM-mannenvocalen en (soort van) klassieke operazang. Daarna is het wachten op hoogtepunten en vreemde vogels. Vreemd? Ja hoor. Wat er tijdens Castaway gebeurt kan ik bijvoorbeeld moeilijk omschrijven. Na een minuut komt er een soort van hyperblast langs voor een aantal seconden, met vervolgens een SepticFlesh-achtig intermezzo en Epica-gevoelens. En daarna nog eens hetzelfde… Huh?
Emerge is ook zo een gevalletje ‘huh?’, Dragonforce meets MaYan? Ik volg niet. Veel te ingewikkeld gemaakt jongens en meisje. Niet dat ik diepgang en techniek verafschuw of zo, maar focus je toch op je troeven! Evil Inside (op zich verantwoordelijk voor 50% van het puntentotaal), ja, gewoon catchy melometal met een symforandje en wat hard ogende mannelijkheid, meer hoeft dat echt niet te zijn. Gaan we hem nog eens spelen? Ja toch. Evil Inside, radio- en familyproof ‘metal’ waarin we gewoon allemaal samen 137 keer het refreintje herhalen, doe gewoon lekker mee. En daarna gewoon Evil Inside van Amorphis nog eens een beurt geven. Wacht eens… waren die niet samen op tournee gegaan?
Score:
80/100
Label:
Eigen Beheer, 2019
Tracklisting:
-
- Detonate
- Until We Fall
- Not Alone
- Castaway
- Emerge
- Manufactured Bliss
- Fly With Me
- Lost to Time
- Master of My Life
- Evil Inside
- Face the Dark
- The Real Enemy
Line-up:
- Parker Jamesson – Zang, gitaar, keyboard
- Shaun Andruchuk – Bas
- Tony Keathley – Gitaar
- Spencer Weidner – Drums
Links: