STAKE – LOVE, DEATH and DECAY

Geschreven door op 07-01-2023 om 15:33.

STAKE is klaar om met LOVE, DEATH and DECAY in acht nummers je hoofd lam laten te schudden. Om het met een songtitel van And So I Watch You From Afar te zeggen: Set Guitars To Kill! De West-Vlaamse sludgeboeren van STAKE zijn al aan de zesde langspeler toe ondertussen. Hoewel het geluid van de band tegenwoordig iets minder richting post of sludge leunt zijn er voldoende kolossale riffs en climaxen te vinden op LOVE, DEATH and DECAY. Het is dan ook geen rare hersenkronkel om de stijl van de heren in de uitwassen van beide genres te categoriseren. Althans is er ook een stevige scheut grunge en shoegaze in de muziek aanwezig dezer dagen en dat smaakt bijzonder wel. Ondanks de soms meer zalvende aanpak boeten de heren niet in aan daadkracht. Kortom, beuken!

Opener en titeltrack illustreert alvast meteen dat het materiaal eentje is om door te werken. Met een opener van zeven minuten en een riff om U tegen te zeggen hebben de heren het eerste punt al duidelijk binnen. In het midden van het nummer krijgen we een welverdiende ambient pauze waarbij de bas zelfs even op de voorgrond treedt! Echter is de zang voor mij wel een afknapper. De screams van Brent klinken zo goed als ze altijd zijn geweest, maar de cleane zang mist daadkracht en is op een erg blasé wijze gebracht en mist daardoor overtuiging. De diepte van de gekozen noten verdrinkt ook snel in het gitaargeweld omdat ze hetzelfde klankenspectrum delen. De laatste twee nummers lijden hier ook erg onder. Als de muziek dan wel terug aanzwelt en de zang een hogere tessituur inzet vallen de puzzelstukjes gelukkig terug samen en hebben we een heerlijke shoegazy opbouw.

Echter zijn de problemen daarmee niet volledig van de baan. Opvolger en single Deliverance Dance tapt uit hetzelfde spacy vaatje en zou niet misstaan op Kosmokoma. Het nummer is een interessant experiment, vooral de echo op de drumflams is heel cool, maar de wissel naar hardere stukken voelt geforceerd en niet op zijn plaats. De productie blijft ook te luchtig en vormt niet genoeg een vuist om je van je stoel te krijgen. In de outro is een parallel met Crack The Skye van Mastodon wel snel gelegd.

Goed, verder en beter dan. Zone Out, F*ck my Anxiety, Queen in the Dirt en Deadlock Eyes zijn veel directer en stellen wat magistraal gitaarwerk centraal. We horen veel maatwisselingen, een explosieve STAKE en echt topnummers waarbij de delicate balans tussen potige riffs, desoriëntatie en overkoepelende ambience helemaal raak is. Hier kwamen we voor en komen niet van een koude kermis thuis. Deadlock Eyes is zelfs een van de beste nummers uit het hele repertoire van de band. Een openingsriff om zeer trots op te zijn en die menige festivalweides plat zal krijgen. Gewoon de set openen met deze, Catatonic Dreams erachter en afwerken met Black Eyed. Als de wereld dan nog niet aan je voeten ligt kan de band nog een stuk of tien meesterwerken uit het repertoire toveren. DIT, exact dit, maakt me enthousiast over de muzikale toekomst. Bedankt hiervoor!

Score:

80/100

Label:

Hassle Records, 2022

Tracklisting:

  1. LOVE, DEATH and DECAY
  2. Deliverance Dance
  3. Zone Out
  4. F*ck My Anxiety
  5. Queen In The Dirt
  6. Deadlock Eyes
  7. Ray Of The Sun
  8. Dream City

Line-up:

  • Brent Vanneste – Zang, Gitaar
  • Cis Deman – Gitaar
  • Joris Casier – Drums
  • Jesse Surmont – Bas

Links: