Stained Blood – Nyctosphere

Geschreven door op 02-06-2019 om 21:32.

Uit de operatie fysiek trok uw trouwe (en ietwat onnozele) redacteur een plaatje van het Spaanse death/blackmetalband, Stained Blood. Mijn ziel smacht naar goede pleurisherrie, dus het is hopen dat hun nieuwe album, Nyctosphere, harder dan hard is!

Tjonge, ben ik even blij dat ik deze plaat uit de lijst trok! Wat een heerlijk stukje metaalgeweld spelen de heren. Vanaf het ietwat onheilige en duistere opening bij de track, Avfall, is de toon gezet voor extreem zware blackened death metal. Meneer Boter combineert het betere gruntwerk met een scream waarvan de goden doen sudderen, alsook het zeer stevige drumwerk van Salvador. Gedurende de track(s) krijgt de luisteraar bruut geweld op de gitaren voorgeschoteld, maar hoor ik bij vlagen ook een stukje ‘melodic’ death.

Het tempo blijft gedurende dit album op hoog niveau, met slechts een paar kleine ‘rustmomenten’. Wat deze rustmomenten wel goed brengen, is dat extra stukje melancholie en duisternis. Een track waar dit overduidelijk aan bod komt, is Century To Suffer. Een echoput gevuld met een rustige gitaarlijn en de andere gitaar die op de achtergrond een akkoord of twee aanslaat, zorgt aan het begin van de track voor een ietwat beknellende atmosfeer. Maar na een kleine minuut barst de hel los en is het headbangen geblazen. Vanaf dat moment is het een feestje voor mijn zwartgeblakerde ziel.

Wat zijn nu de pluspunten van het derde studioalbum van Stained Blood? Met stipt op nummer een is het de productie: een mooie heldere mix, waar alle elementen goed naar voren komen, maar met het behoud van een ruig randje. Het is niet kraakhelder, maar wel van opvallend goede kwaliteit voor dit genre. Tweede noemenswaardigheid is het brute geweld in de basis dat wordt aangevuld met een zeer interessante atmosfeer in de verschillende melodielijnen. Het intrigeert en ligt prettig in het gehoor.

Naast de positieve punten, is er wel één kleine opmerking dat ik wil uitlichten. Er is bij elke track een haast gelijke opbouw: het begint kalm en melancholisch en gaat over in snoeiharde death/black. Individueel werkt dit fantastisch. Op een album waar dit bij elk nummer gebeurt, loopt men het risico dat de aandacht van de luisteraar kan verslappen. Toch stoor ik mij bij deze plaat amper aan de structuur en opbouw van de nummers en was het echt eventjes graven voor ik dit ene puntje van kritiek duidelijk had.

Mijn dank is groot, Stained Blood. U hebt het verlangen naar harde en goede death/black van deze zwartgeblakerde ziel meer dan voldoende kunnen bevredigen met Nyctosphere: een zeer degelijk derde album! Hopelijk tref ik jullie op een van de festivals of als support of headliner bij een concert.

Score:

80/100

Label:

Blood Fire Death, 2019

Tracklisting:

  1. Avfall
  2. Century to Suffer
  3. The Lightless Walk
  4. Shrines of Loss
  5. Winterflesh
  6. Drowned

Line-up:

  • Narcis Boter – zang
  • Miquel Pedragosa – gitaar
  • David Rodriguez – gitaar
  • Raul Urios – basgitaar
  • Salvador d’Horta – drums

Links: