Langharig tuig uit Noorwegen, daar moet bleke Scandinavische black metal uit voortkomen. Helaas pindakaas, deze zes heren uit Oslo brengen atmosferische, cinematische post-rock. Maar de liefhebbers van dissonantie en tremolo picking kunnen in Myra, de tweede langspeler van Spurv, ook zeker hun gading vinden. Spurv ontpopt zich tot een post-rockende duizendpoot, die invloeden uit alle hoeken van het genre combineert tot een groot post-rockessay.
De plaat opent met wat opwellende white noise en een kabbelend beekje: Et Løfte I Fall. In het naadloos aansluitende Og Ny Skog Bæres Frem trekt een eenzame Franse hoorn het hele spel op gang. Een niet al te evidente drumlijn verwelkomt de luisteraar in een met dromerige gitaar-soundscapes gevulde plaat. De bas dreunt op een ritme dat een vrij eclectische dans teweeg brengt. Dit duo blijkt de perfecte instapper en opwarmer voor wat daarna komt: Fra Dypet Under Stenen. Een met intense emotie doorspekte, acht minuten durende lap gitaarbehang, die zelfs de minst epische film optilt tot het niveau van Nolan en Spielberg. Spurv haalt voor dit nummer duidelijk de mosterd bij Russian Circles’ Geneva, maar voegt er nog een grote portie diepgang en detail aan toe.
De drie volgende nummers staan in sterk contrast met het begin en einde van de plaat. Spurv temporiseert, en haalt de piano en viool boven in de hoop een gevoelige snaar te raken. Waar het eerste bedrijf van Myra wat harder, bleker en uitzichtlozer aanvoelt, weet Spurv met dit middenstuk toch een aardige portie schoonheid toe te voegen. De invloeden die hier hoorbaar zijn, zijn eerder This Will Destroy You en This Patch Of Sky.
Dat brengt ons in een klap bij de laatste twee klappers: Den Gamles Stemme Brister en Allting Får Sin Ende, Også Natten. Twee songs van rond de tien minuten, zoals de post-rockluisteraar het wel gewoon is. Dit derde bedrijf is werkelijk de conclusie op Myra. In het eerste nummer bouwt een prachtige gitaardeuntje, via een ruimte vullende gitaarsoundscape en onder begeleiding van viool en hoorn, op naar een terughoudende climax. In dit nummer klinken de Noren dan weer als een ingetogenere versie van het Zweedse Snöhamn of een uitbundigere versie van het Britse Yndi Halda.
De echte climax zit helemaal op het einde in Allting Får Sin Ende, Også Natten. Die begint met een stukje uit Heideggers voordracht “Bauen Wohnen Denken” uit 1951. Ook hier weer een meevaller voor de toevallig passerende blackmetalliefhebber: het gaat over sterven. Deze laatste tien minuten zijn een ware climax in Sleepmakeswaves-stijl, met hier en daar weer Russian Circles (Empros dit keer) dat de kop komt opsteken. Het moet nu maar duidelijk zijn dat Spurv met dit tweede album het beste uit de hele post-rockwereld destilleert en het in zeer verteerbare vorm aan de luisteraar serveert. Vergeet die post-rockcompilatie die je wou kopen, koop gewoon Myra. De cover art alleen al is de moeite.
Score:
85/100
Label:
Fysisks Format, 2018
Tracklisting:
- Et Løfte I Fall
- Og Ny Skog Bæres Frem
- Fra Dypet Under Stenen
- Hviler Bekkenes Sang
- Et Blekt Lys Lyder
- Fra Myrtempelet
- Den Gamles Stemme Brister
- Allting Får Sin Ende, Også Natten
Line-up:
- Hans-Jakob Jeremiassen – Basgitaar
- Herman Nilius Otterlei – Gitaar
- Gustav Jørgen Pedersen – Gitaar
- Simon Ljung – Drum
- Simen Eifring – Trombone
- Eirik Ørevik Aadland – Gitaar
Links: