Spotlights. Ik kan me voorstellen dat u nog nooit van deze band gehoord heeft. Dat was bij mij ook zo het geval. Echter, in minder dan één minuut van single The Age of Decay was ik overtuigd. Dit is een plaat die ik plat ga draaien. De band maakt zelfgenaamde dreamsludge. Dat is een prachtige term voor wat ik noem de post-metal van een late Isis, gecombineerd met de zalvende en dromerige momenten van Deftones. We zijn hier duidelijk toe aan een combinatie van luchtige, echoënde zang over trage, hypnotiserende riffs. Grappig ook dat de band de eerste stappen heeft kunnen zetten doordat Aaron Harris van Isis de band destijds introduceerde aan Chino Moreno van Deftones. En dat werd beloond met een openingsspot voor Deftones zelfs. Als je dan ook nog in rekening brengt dat Mike Patton van Faith No More deze band heeft getekend, weet je dat Spotlights steengoed moet zijn. En dat is het. Dit trio uit Brooklyn, New York brengt nu het tweede album Love & Decay.
Opener Continue The Capsize begint met gierende feedback. De tremologitaar, zwaar overstuurde baslijn en subtiele, kalmerende synthesizer overspoelen je van bij het begin. Je gaat kopje onder in uiterste kalmte en laat het gebeuren. Wanneer het nummer later volledig stilvalt, ontwaak je niet. De band bouwt weer op, laag per laag tot de zeer serene en zalige zang in komt vallen. Je bent niet meer waar je eerst was. Je bent thuis. Zo voelt luisteren naar Love & Decay voor mij. Het gebruik van de zang als extra, niet als centrum, is voor mij zeer verfrissend. Daarbovenop heeft de band zo een uitgesproken uniek geluid, waarbij het echt eerder vermelde invloeden ter harte neemt, maar er iets nieuws van weet te maken. Zo is de akoestische gitaar in Far From Falling iets wat ik totaal niet verwacht had en dat het nummer daarna een serieuze Tool-invloed krijgt met verschillende gitaarlijnen die over elkaar heen lopen nog veel minder. Wat een uitvoering. Natuurlijk barst dit stuk uit in de eerste loodzware riff van het album. Maar de band kiest weer voor het onverwachte en gaat abrupt over in een atmosferische gitaartokkel met een zwaar choruseffect dat uitdijt in de verte.
Voor wie het allemaal iets meer recht-toe-recht-aan mag, is er Xerox. Het kortste nummer van de plaat. Het is gebouwd op een snellere riff met zeer aanwezige 80s zang. Een zeer geslaagd experiment. Echter, absoluut hoogtepunt van de plaat The Age Of Decay verplettert al het voorgaande. Wat een topnummer is dit en wat mij betreft is dit een ideale intro voor post-metal voor leken. The Age Of Decay grijpt je meteen, heeft de beste melodie van de plaat en ook een zeer sterke zanglijn. Toch is het einde verpletterend en ritmisch aanstekelijk. Opvolger Mountains Are Forever bevat de enige screams op het hele album en meteen moet ik denken aan Isis. Spotlights maakt atypische keuzes, maar in één ding is het net stereotiep. Namelijk, het laatste nummer is het langst. The Beauty Of Forgetting is een tien minuten durende drone, gebaseerd op een elektronische drum, niet ver af van een industrial geluid. Toch komen hier weer onverwacht akoestische gitaren bij kijken en dat werkt zo magistraal goed samen.
Spotlights levert hier met Love & Decay een ijzersterke plaat. De band is niet enkel verfrissend, maar doet alles goed. Ik kan niks bedenken dat beter had gekund. Dat is absurd als je weet dat Love & Decay in een kelder is opgenomen. De band weet hier iets te smeden dat langs de discografie van Isis en Deftones stand houdt. Ik weet niet hoe, maar het is praktisch perfect. Luister dit. Laat je overspoelen.
Score:
98/100
Label:
Ipecac Recordings, 2019
Tracklisting:
- Continue The Capsize
- The Particle Noise
- Far From Falling
- Until The Bleeding Stops
- Xerox
- The Age Of Decay
- Mountains Are Forever
- The Beauty of Forgetting
Line-up:
- Sarah Quintero – bas, gitaar, zang
- Mario Quintero – gitaar, synthesizer, zang
- Chris Enriquez – drums
Links: