Sons Of Seasons – Magnisphyricon
Napalm Records, 2011
Het tweede album in de reeks van Sons of Seasons en zeker eentje om aan te horen. Net als vorig album Gods Of Vermin hebben ze hier opnieuw een mooi album uitgebracht.
Het album begint direct al met een briljante, prachtige Haggard-achtige intro op de piano. Vol klassieke geluiden komt de emotie letterlijk op je afgestroomd. Natuurlijk moet het je smaak maar net zijn, maar als je van klassieke muziek houdt, begin je hier letterlijk van te watertanden. Al snel wordt deze intro gevolgd met drumsolo’s en synths die perfect overgaan op iets krachtigers. Magnisphyricon: Temperance vormt daardoor een perfecte start.
De drie tracks die er direct op volgen zitten qua melodie al net zo geweldig in elkaar als de intro en hierin hoor je allerlei verschillende invloeden voorbijkomen, zowel van Spaanse flamenco (alleen wel rustiger) als van het vrolijke, kinderlijke pianogepingel zoals je van bands als Status Minor hoort. Net als op het vorige album, zingt ook hier Simone Simons weer mee in het album en vooral tijdens Sanctuary is ze veel te horen. Gedurende de duetten klinkt ze absoluut fantastisch en geeft ze de nummers een extra romantisch gevoel mee, maar helaas zodra ze zo nu en dan solo zingt, moet ik eerlijk bekennen dat haar stem in Epica wel mooier is dan hier.
In Casus Belli I: Guilt’s Mirror wordt het allemaal opeens een heel stuk harder en kan je het eerder vergelijken met de heftigere nummers die Amorphis op zijn vorige album heeft geproduceerd. Vanaf dit moment worden alle nummers die erop volgen ook steeds luider en luider. En dat is eigenlijk heel erg jammer, want ondanks dat deze songs ook goed klinken, vond ik de vele melodische stukken aan het begin toch wel het mooist van allemaal. Erg zonde dat dit dus pas weer terugkeert bij de outro.
Alles op zichzelf werkt erg goed, maar er is wel een puntje van kritiek dat ik heb; doordat er bijna geen afwisseling is gemaakt tussen hard en melodisch, is het op een gegeven moment erg lastig je concentratie erbij te houden en dat had ik graag wel iets anders gezien. Als er slechts één melodisch nummer tussendoor was gegooid, was dat waarschijnlijk al een stuk beter geweest dan hoe het nu achter elkaar loopt. Maar verder, topalbum!
Tracklisting:
- Magnisphyricon: Temperance
- Bubonic Waltz
- Soul Symmetry
- Sanctuary
- Casus Belli I: Guilt’s Mirror
- Magnisphyricon: Adjustment
- Into The Void
- A Nightbird’s Gospel
- Tales Of Greed
- Lilith
- Casus Belli II: Necrologue To The Unborn
- Magnisphyricon: The Aeon
- 1413
- Yesteryears
Line-up:
- Henning Basse – zang
- Oliver Palotai – gitaar, keys
- Jürgen Steinmetz – basgitaar
- Daniel Schild – drums
- Pepe Pierez – gitaar
- Simone Simons – gastvocalen
Links: