Sonja – Loud Arriver

Geschreven door op 17-10-2022 om 19:05.

Sonja is het geesteskind van Melissa Moore. Doet die naam je geen belletje rinkelen?Misschien herinner je je haar als Vic Crom, voormalig lid van Absu. Moore werd uit de band getrapt nadat ze bekend maakte transgender te zijn. Over de bekrompenheid van die gedachtegang zal ik het hier niet hebben. Het zou namelijk te veel afleiden van het fraais dat het debuutalbum Loud Arriver van Moore’s nieuwe band Sonja biedt.

Eerdere bands van Moore, als Absu, Crossspitter en Rumpelstiltskin Grinder waren een garantie voor black, death of thrash metal. Met Sonja heeft Moore voor een andere muzikale koers gekozen. Sonja speelt retro heavy metal en voegt daar wat lichte gothicrockelementen aan toe. Die invloeden liggen er niet heel dik bovenop, maar zijn soms te herkennen in de jaren tachtig newwaveriffs (bijvoorbeeld Fuck, Then Die) die je sporadisch tegenkomt. Het gitaarwerk speelt sowieso een belangrijke rol op het album. De riffs zijn aanstekelijk, melodieus, scherp en zwaar en kleuren nummers als Pink Fog, Wanting Me Dead en Daughter Of The Morning Star donker, energiek en vinnig in. Ondanks dat de riffs bepalend zijn, zou ik het gevarieerde, boeiende drumwerk van Grzesiek Czapla en de brommende baslijnen van Ben Brand tekort doen door die niet te noemen.

Alle composities herbergen pakkende melodieën, staan barstensvol energie en bevatten enerverende songstructuren. Door het meegeven van wat onverwachte wendingen en daarmee een onvoorspelbare invulling aan bepaalde nummers (When The Candle Burns Low…, Wanting Me Dead), houdt de band het allemaal erg aantrekkelijk. De vocalen van Moore zijn hoog en er is iets galm aan meegeven. De galm, die je ook in het gitaarwerk tegenkomt (Pink Fog, Moans From The Chapel), draagt bij aan het retrogevoel dat het album oproept. Daarnaast bevatten de vocalen emotionele geladenheid, die nog versterkt wordt door de inhoud van de teksten.

De mix, mastering en de opnamen van de vocalen van het album zijn gedaan door Arthur Rizk, die je mogelijk kent van zijn eigen bands Eternal Champion en Sumerlands. Of als verantwoordelijke voor de mastering, mix en/of productie van albums van bands als Dream Unending, Enforced, Haunter, Power Trip en Unto Others. Als je bekend bent met zijn eigen bands (Niet? Ga daar eens verandering in brengen.) of werk, zal het je vast niet verbazen dat de productie helder, organisch en effectief, en daarmee bepalend voor het geluid op Loud Arriver is.

Loud Arriver … een toepasselijkere titel had het debuutalbum van het drietal uit Philadelphia wellicht niet mee kunnen krijgen. Er zijn veel bands die wat leven blazen in de hang naar jarentachtigmetal. Daar zit genoeg leuks tussen (bijvoorbeeld Eternal Champion, Seven Sisters, Sollicitor, Sumerlands en Wytch Hazel), maar omdat het ook maar wat vaak niets anders is dan de zoveelste herhalingsoefening, spreekt het me meestal niet aan. Dit album weet zich te onttrekken aan deze mêlee aan futloze releases. Ondanks dat Sonja muzikaal sterk leunt op de jaren tachtig en veel inspiratie ontleent uit de historie van het genre, weet het tegelijkertijd een geluid te creëren dat het eindresultaat aantrekkelijk, levendig en modern houdt. En dat is een prestatie op zich.

Score:

80/100

Label:

Cruz del Sur Music, 2022

Tracklisting:

  1. When The Candle Burns Low…
  2. Nylon Nights
  3. Pink Fog
  4. Wanting Me Dead
  5. Fuck, Then Die
  6. Daughter Of The Morning Star
  7. Moans From The Chapel
  8. Loud Arriver

Line-up:

  • Melissa Moore – Vocalen, gitaar
  • Grzesiek Czapla – Drums
  • Ben Brand – Basgitaar, synthesizer

Links: