Sonata Arctica – The Days of Grays
Nuclear Blast, 2009
Recentelijk nam Bart Alfvoet een interview af met Tony Kakko, zanger van Sonata Arctica, waarin hij een vergelijking maakte tussen The Days of Grays en A Night at the Opera van Blind Guardian. Nu is mijn persoonlijke mening over Blind Guardian er geen om in een recensie als deze te vermelden, maar de vergelijking is begrijpelijk. Sonata Arctica pakt de boel van de eerste tot de laatste seconde groots aan, en is bombastisch als nooit tevoren. Zoals ook al in het interview aangehaald werd, een episch liefdesverhaal zou het zijn wanneer als film vertaald.
Fantasie, liefde, bombast en emotie in integere en uitgedragen vorm staan als de kern van een geheel dat vorm krijgt door een nog steeds orkestraal geluid dat het wat meer scheurende gitaarwerk kleur geeft en toch alle ruimte overlaat voor Kakko om met zijn vaak minder excessief hoge stem te schitteren, doch enkele malen ook ruim baan te maken voor een voor mij onbekende zangeres, die in positieve zin een beetje een déjà-Nightwish-vu oproept. Vergeleken met Unia ligt de gemiddelde snelheid ietsjes hoger, maar het van snelheid strakgetrokken gezicht van weleer is wat vergrijsd, of zoals de band dat zelf graag wil horen: gegroeid. Volwassenheid zie ik in dit geval als iets moois, want het idee dat het allemaal een beetje een experiment is (wat ik bij het luisteren van Unia soms kreeg) is op The Days of Grays niet meer aanwezig. Dit maakt van het nieuwe, volwassen Sonata Arctica voor mij misschien wel net zo’n goede als het oude.
Tracklisting:
- Everything Fades to Gray
- Deathaura
- The Last Amazing Grays
- Flag in the Ground
- Breathing
- Zeroes
- The Dead Skin
- Juliet
- No Dream Can Heal a Broken Heart
- As If the World Wasn’t Ending
- The Truth Is Out There
- Everything Fades to Gray
Line-up:
- Tony Kakko – Vocals, Kayboards
- Elias Viljanen – Guitars
- Marko Paasikoski – Bass
- Tommy Portimo – Drums
- Henrik Klingenberg – Keyboards
Links: