De post-blackmetalbands schieten als paddenstoelen uit de grond. Terwijl dit genre vroeger als een domein binnenin de zwartgeblakerde metal werd beschouwd, is dit heden ten dage een op zichzelf staand gegeven met eigen cultuur geworden. Dit brengt echter met zich mee dat er naast kwaliteitsvolle bands ook een resem doorsnee tot bagger wordt geproduceerd. Binnen dit genre is het cruciale aspect de atmosfeer waarin je als luisteraar wordt gezogen en de totale overgave aan de donkere, zwaarwichtige en gelaagde klankbodem.
Somnium Nox uit het zonnige Australië verwekt dergelijke klanken en doet dit op het debuutalbum Terra Inanis met drie uitgesponnen nummers, die allen afkloppen op tien minuten. Met slagwerker Forge, vroeger drumbeest bij het extreme The Amenta, in de gelederen, weet je dat het tempo geen slakkengangetje zal gaan. Ergens willen de heren dit ook benadrukken, want de drums zitten vrij luid in de mix, dit wat ten koste van de gitaren. Ashahalasin bezweert de muziek met ijzig ééntonige en met galm voorziene schreeuwuithalen die landgenoten Woods of Desolation ook zo kenmerkend maakt.
Het gebruik van een didgeridoo moet het sfeertje een nog meer creepy élan geven.
De plaat borduurt niet constant op extremen en er wordt met regelmaat aandacht geschonken aan rustmomenten, door gebruik te maken van akoestische intermezzo’s, slepende tempo’s en ambient geruis. Dit zorgt dat meerdere luisterbeurten geen opgave zijn, maar jammer genoeg me ook nooit echt in vervoering brengen. Het lijkt of het enkel maar mijn vingertoppen zijn die de duistere atmosfeer kunnen binnendringen, terwijl mijn hoofd nog steeds raast in de dagelijkse chaos.
De heren van Somnium Nox hebben alle ingrediënten om zich kwaliteitsvol te profileren, het levert echter met dit debuut een gemiddelde plaat af, die zich kenmerkt met “atmosferische” hoogtes en laagtes. De pikzwarte en zwaarwichtige klankbodem wordt bij het aanschouwen van de bandfoto’s op het facebookprofiel echter meteen doorprikt. Ook binnen dit donkere segment is er nood aan zwans en joligheid, iets wat voor een doorgewinterde depressieve ziel misschien een doorn in het tranende oog zal zijn.
Score:
74/100
Label:
Transcending Obscurity, 2017
Tracklisting:
- Soliloquy of Lament
- The Alnwick Apotheosis
- Transcendental Dysphoria
Line-up:
- Ashahalasin – Vocalen
- Nocturnal – Gitaar
- Forge – Drum
- Olkoth – Keyboard
Links: