Somali Yacht Club – The Sea

Dat er uit de Oekraïne goede muziek komt, wordt bewezen door Somali Yacht Club. Het betreffende trio brengt met The Sea alweer een tweede volledige album uit, nadat de heren in 2011 hun eerste EP Sandsongs de wereld in slingerde, die in 2014 werd opgevolgd door hun eerste volledige album Sun.

Wat voor mij vrijwel altijd de eerste kennismaking met een album is, waardoor ik besluit of ik het album wil luisteren of dat ik het langs me heen laat gaan, is het artwork. Wellicht is dat te danken aan mijn grafische achtergrond. Dat ik dan ook al bekend ben met Somali Yacht Club, komt door de cover van hun eerste album. In het geval van The Sea vind het artwork werkelijk heel mooi, maar voor net als ik, liefhebbers van mooie albumhoezen, wil ik je graag verwijzen naar de hoes van dat eerste album Sun, die zelfs nog prachtiger is.

Evenals het voorgaande album heeft de zang niet de boventoon, die is behoorlijk op de achtergrond geplaatst, maar muzikaal gezien is deze wel op de juiste wijze aanwezig. Waar Sun nog wel redelijk een rock/stoner-album te noemen is, hoor je nu dat de heren het ruwe pad verlaten hebben en op een andere weg zijn doorgegaan. Een weg waar zogezegd meer verfijnde muziek gemaakt wordt. Het album is gevuld met een zestal tracks, waarbij je getrakteerd wordt op een mooie combinatie van psychedelische rock met wat Tool en A Perfect Circle, ofwel donkere, duistere invloeden erin. Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat het mij wel een paar luisterbeurten gekost heeft om het The Sea te leren waarderen.

De twee eerste tracks Vero en Religion Of Men zijn lekker uitgesmeerd over respectievelijk elf minuut negenendertig en twaalf minuut drie. De andere vier tracks zijn eveneens geen standaard drie-minuten-tracks, maar allen zijn minimaal zes minuten lang. Het gaat niet snel, het tempo ligt laag, zoals je bij psychedelische muziek ook verwacht, dat is wel iets anders dan op het andere album van Somali Yacht Club, maar het luistert wel lekker weg. Al gaat met nog ruim een minuut te gaan in Hydrophobia het tempo ineens omhoog en hoor je de oude Somali Yacht Club even terug, die duidelijk wat ruiger was; dat is voor mij een welkome afwisseling in het album. Van mij had het hele album zo mogen zijn. Als je dit album vergelijkt met dat eerdere album, zul je horen dat de band vooral technisch gegroeid is, volwassener als je dat liever hebt. Je kunt heerlijk bij The Sea wegdromen. Waarschijnlijk wanneer je onder invloed van het één of ander bent, zul je in een lekkere relaxte trip belanden, maar aangezien het voor ondergetekende al weer heel wat jaren geleden is dat ik mijn laatste joint rookte, kan ik dat niet met zekerheid zeggen, dat moet je zelf maar ervaren. Ik denk dat deze band het met dit album geweldig zal doen op een mooi, zonnig en warm festival, waar je op je rug in het gras liggend nog maar een joint opsteekt en je samen met je vrienden luistert naar deze psychedelische, spacey muziek. Hoe heerlijk het album uiteindelijk ook klinkt, moet ik wel zeggen dat het album best uit één lange track zou hebben kunnen bestaan. Echt afwisselend is het namelijk niet en het lijkt daardoor zelfs wel alsof het één lange track is, die in stukjes is geknipt om er maar meerdere tracks van te maken, omdat dat gebruikelijk is. Voor mij persoonlijk geldt dat ik de oude Somali Yacht Club wat lekkerder vond, maar dat is persoonlijk natuurlijk.

Score:
70/100
Label:
Robustfellow Prods, 2017

Tracklisting:
1. Vero
2. Religion Of Man
3. Blood Leave A Trail
4. Hydrophobia
5. 84 Days
6. Crows

Line-up:
• Mez -Gitaar, Zang
• Artur – Bas
• Lesyk – Drums

Links:
• Somali Yacht Club Bandcamp:
• Somali Yacht Club Facebook:
• Robust Fellow Music Bandcamp: