Laat ik maar direct beginnen met vertellen dat ik een fanboy ben vanaf de eerste keer dat ik deze band live zag. Op die manier weet iedereen direct waar hij of zij aan toe is met deze review. Ook ben ik pas ingestapt bij album nummer vier, Svartir Sandar, voor de puristen onder ons al wel genoemd als het begin van het einde van Sólstafir. Mocht je die mening zijn toegedaan, dan kun je deze review laten voor wat het is en mijmeren over de tijd dat deze band nog goed was en de originele drummer nog in de line-up zat. De drummer is voor album nummer zes namelijk vervangen door Hallgrímur Jón Hallgrímsson, die eerder wat backing vocals heeft gedaan.
Voor zover de personele wijzigingen, muzikaal loopt het ook steeds meer weg van hoe de band eens begonnen is. Waar op Ótta de term metal al bijna afwezig was en post-rock de boventoon voert, is dat hier niet anders. Melodieën die vooral zorgen voor het wegmijmeren van de gedachte van de dag, maar wel uitstekend passen bij de IJslandse landschappen. Lieflijk, maar toch wel altijd met een rauwe ondertoon. De zang klinkt in de moerstaal wanhopig en kent een heerlijk gevoel voor drama, ondanks dat ik er geen woord van kan verstaan. Melodie- en baslijnen lijken soms rechtstreeks van oude helden te komen, zoals Pink Floyd of Alan Parsons Project, luister hiervoor bijvoorbeeld maar eens naar Ísafold.
Ook vinden we op Berdreyminn meer strijkers, piano en koortjes dan ooit. Op bijna elk nummer is hier wel iets van terug te horen, zonder dat het mij teveel gaat vervelen. Duidelijk is wel dat de band vol overtuiging een weg is ingeslagen en nooit meer terug zal gaan naar de tijd van Köld. Toch is het de typische sfeer die de band het eigen gezicht geeft dat ook op dit album overal en altijd aanwezig is. Dit blijft toch elk album één van de sterkste punten, aangezien het voor mij juist de sfeer is die neergezet wordt, die mij het meest aanspreekt. Dat mag natuurlijk hard, zoals op de eerste albums, maar ook ingetogen met dreiging zonder echte uitbarsting, zoals hier.
Ik heb het album al vaak beluisterd en weet zeker dat ook in de toekomst dit album zijn weg zal weten te vinden naar mijn speler. Ik ga het album niet in een ranglijst plaatsen ten opzichte van haar voorgangers, dat laat ik aan een ieder persoonlijk over, maar als lekkere luisterplaat op een willekeurig mistroostig moment weet Berdreyminn mij in ieder geval te overtuigen van haar kwaliteit.
Score: 
80/100
Label:
Season Of Mist, 2017
Tracklisting:
1. Silfur-Refur
2. Ísafold
3. Hula
4. Nárós
5. Hvít Sæng
6. Dýrafjörður
7. Ambátt
8. Bláfjall
Line-Up:
- Hallgrímur Jón Hallgrímsson – Drum
- Aðalbjörn Tryggvason – Zang, Gitaar
- Svavar Austman – Bas
- Sæþór Maríus Sæþórsson – Gitaar
Links: