Slog – Divination

Het Amerikaanse Slog brengt met Divination zijn tweede album op twee jaar tijd. De band tapt uit het death-doom vaatje, met een paar geslaagde vertragingen, zonder de funeral tour op te gaan (wat het label ook moge beweren). Geen melancholie, woede of catharsis maar een uitgesproken gevoel van onbehagen ademt doorheen de hele plaat. 

Al van bij de eerste luisterbeurt heb ik het gevoel dat er aan het einde van mijn zenuwen steeds iets onaangenaams aan het prikkelen is. De heren Turner en Moran, die bovendien aan een indrukwekkende lijst van bands te linken zijn, doen dit door het neerzetten van een kaal geluid dat vaak zeer gelaagd is. Aan dit verstikkende web voegen ze subtiele dissonanties toe die hier en daar naadloos overgaan in melodieën die wat gemakkelijker in het oor liggen, zoals na een viertal minuten in opener Illuminated Expansion – dat één van die mooie vertragingen bevat – of de korte catchy riff in opvolger Synthesis Sequencer. 


Samen met de gitaarsolo’s die haarscherp door het geluid heen snijden, zijn het deze momenten die de luisteraar de nodige structurele houvast geven doorheen het album. Drum- en riffwerk zijn voortdurend in beweging en het tempo wijzigt tijdens de meeste nummers verschillende keren. Die drukte staat in contrast met de eentonige grunt van Moran die de nummers toedekt met een deken dat stinkt en kleeft van menselijke miserie. Samen zorgen ze voor een claustrofobisch effect dat de lyrische nihilistische insteek van de band passend muzikaal vorm geeft. 

Slechts zeldzaam krijgt de emotie de overhand, maar wanneer het gebeurt, is de impact groot. Het beste voorbeeld hiervan is het einde van Theurgy Equinox: de melancholie wordt eerst aangekondigd door een gitaarsolo die opgaat in een mist van droevige harmonie. De elementaire drum en minimalistisch gespeelde riff, met Morans mistroostige grunt eroverheen, komen hard binnen. Prachtmoment. 

Divination sluit af met twee langere nummers, die door hun langere speelduur een makkelijker te vatten structuur hebben. Naar het einde van het album krijg je hier en daar het gevoel de ene of andere riff al gehoord te hebben tijdens één van de voorgaande nummers. In de beleving van het album in zijn geheel is dit echter geen kritiek; het versterkt de beschouwing dat de menselijke aard niet kan ontsnappen aan ellende en wanhoop, of deze er nu de oorzaak van is of het als gevolg ondergaat. 

Misschien zoek ik er teveel achter met dergelijke bij het filosofische aanleunende overpeinzingen en wordt deze recensie gekleurd door recente persoonlijke gebeurtenissen, maar dit is wat Slog vandaag bij me losmaakt. Geen gemakkelijke zit misschien, maar zeker de moeite waard. 

Score:

86/100

Label:

Morbid And Miserable Records, 2023

Tracklisting:

  1. Illuminated Expansion
  2. Synthesis Sequencer
  3. Creeping Flora
  4. Theurgy Equinox
  5. Labyrinth Amulet
  6. Bequested Endowment
  7. Self Value That Utilizes Them
  8. Eucharistic Purification

Line-up:

  • N. Turner – Gitaar, basgitaar
  • J. Moran – Vocalen, drums

Links: