Ik ben relatief laat bekend geraakt met Skeletonwitch. Als een soort vage kennis waarvan je niet zeker weet hoe die nou eigenlijk heet, wist ik van het bestaan van Skeletonwitch: Door een albumhoes van Baroness-voorman John Dyer Baizley. Tot echt luisteren kwam het niet, totdat ik de band een aantal jaar terug in het voorprogramma van Kvelertak aanschouwde.
Volkomen onbegrijpelijk dat ik dit niet eerder heb opgepikt. Rauwe, energieke thrashhitjes vlogen me om de oren. In de zware ochtend, zoals iedere post-Kvelertak-ochtend, pronkte Serpents Unleashed bovenaan mijn Spotify-lijstje. Tussen Serpents Unleashed en Devouring Radiant Light is er geschoven in de bezetting. Er is afscheid genomen van vocalist en mede-oprichter Chance Garnette. Zonder hier teveel in de details te treden, lijkt het me een goede zaak dat de beste man zijn levenstijl eventueel wat kan bijsturen. Adam Clemans is zijn vervanger. Als vervolgens drummer Dustin Boltjes ook vertrekt en zijn plek tijdelijk opgevult wordt door Jon Rice, weet je dat Skeletonwitch flink wat heuveltjes in de weg heeft gehad in aanloop naar Devouring Radiant Light. Een ideale kweekvijver voor een lekkere metal plaat? Of te veel randzaken om echt focussen? Heb ik het antwoord? Geen idee maar ik heb er wel een mening over.
Al voor het luisteren geeft de band een signaal dat er een andere koers gevaren wordt. De donkere albumhoes steekt volledig af ten opzichte van de kleurrijke hoezen ervoor. Bovendien valt de bandnaam op door afwezigheid en een aantal nummers duren twee of drie keer langer dan die van het eerdere werk.
Zo ook de openingstrack Fen of Shadows, dat nét niet inklokt op 8 minuten. We krijgen een intro aangevuld met fijne gitaarlijntjes. Die duurt overigens even lang als complete nummers op eerder werk van de mannen. De van oudsher duelerende thrashy gitaarriffs zijn gelukkig niet verdwenen en zorgen ervoor dat je nek lekker in beweging komt. Als de mannen er dan ook nog wat blackmetalpartijen in gooien, afgeserveerd met een prima solo ben ik positief gestemd over het vervolg van de plaat.
Maar naarmate we verder gaan, merk ik dat mijn concentratie verslapt. Skeletonwitch herhaalt als een ware Hans Klok, compleet met wapperend lang metalhaar in dit geval, zijn beste truc te veel. De opbouw en insteek van elk nummer bevatten steeds dezelfde elementen. Dat is niet meteen een slechte zaak, er zijn genoeg voorbeelden van bands die dat doen. Het is dan wel zaak om voldoende te variëren in de details om het spannend te houden. Toch is het niet allemaal kommer en kwel. Nummers als Fen of Shadows, The Vault of The Luminous Sky luisteren gemakkelijk weg en bewijzen dat de potentie er zeker is binnen Skeletonwitch. Ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat de mannen hun exacte richting gaan vinden en verfijnen. Helaas is Devouring Radiant Light het voor mij nét niet.
Score:
70/100
Label:
Prosthetic Records, 2018
Tracklisting:
- Fen of Shadows
- When Paradise Fades
- Temple of the Sun
- Devouring Radiant Light
- The Luminous Sky
- The Vault
- Carnarium Eternal
- Sacred Soul
Line-up:
- Adam Clemans – Vocalen
- Nate Garnette – Gitaar
- Scott Hedrick – Gitaar
- Evan Linger – Basgitaar
Links: