Sirenia – Perils Of The Deep Blue
Nuclear Blast, 2013
We waren hem bijna vergeten, dit nieuwe album van Sirenia. Morten Veland’s band bracht voor de zesde keer een volledig album uit, dat de laatste zoutloze releases enigszins doet verdwijnen. Enigszins.
Er zit weer pit in Sirenia. Inspiratie en kracht. Het blijft dan wel een gothic metal band, het gaat zowaar richting het meest recente album van Dimmu Borgir qua herkenbaarheid, vocale dualiteit (meer verstaanbare blacke zang enerzijds en sterke vrouwenzang zonder al te veel trillende meligheid) en ook qua aandrijving. De theatrale koorzangen, piano en strijkersklanken zijn nog steeds een elementair deel van Sirenia alleen is het gitaarwerk en de songwriting van dien aard dat het hier weinig verzeild raakt in een doordeweeks powermetal-fabeltje met harde randjes en platte poppy deuntjes met pretentie. Vooral het contrastwerk tussen het duistere aandeel van Morten en het engelachtige gezang van Ailyn (en ook van de bevallige Emmanuelle Zoldan en Emilie Bernou) maakt dat er weer wat te beleven valt bij Sirenia. Los van alle clichés is Perils Of The Deep Blue relatief verfrissend.
De magie van de begindagen komt nooit meer terug, Perils Of The Deep Blue is wellicht een heropleving van een band die gewoon doet wat het doet omdat het dat kan. In dit geval doet het dat beter dan bij vorige pogingen. Een luisterbeurt voor de fans is geen totale verkwisting van tijd.
Tracklisting:
- Ducere Me in Lucem
- Seven Widows Weep
- My Destiny Coming to Pass
- Ditt Endelikt
- Cold Caress
- Darkling
- Decadence
- Stille Kom Døden
- The Funeral March
- Profound Scars
- A Blizzard Is Storming
Line-up:
- Ailyn – Zang
- Morten Veland – Zang, gitaren, basgitaar, piano, keyboards, programmering, theremin, mandolijn, ukulele, harmonica, melodium, fluit
Links: