Signs of Darkness – The 17th Floor
Eigen beheer, 2005
Leuk hoor, dat reviewen van cd-tjes. Alleen de pest is dat er ook wel eens wat totaal ongenietbare platen op je deurmat vallen. Tsja, en dan moet je er toch echt aan geloven: luisteren, luisteren en nog een keer luisteren. Het Belgische Signs of Darkness heeft het mij in ieder geval niet echt aangenaam gemaakt.
De band speelt black metal. “Post-black metal” zoals er wordt geroepen in de bio, maar daar trappen wij niet in natuurlijk, want “post” staat immers voor “vooruitstrevend”. En aan dat predikaat mogen de heren nog niet eens ruiken. Afwisselende standaard black metal met een behoorlijk melodieus sausje met af en toe een death metal riffje. Dat klinkt al een stuk doeltreffender. Is dit dan zo verschrikkelijk slecht? Ach, slecht, nee, op zich wordt er aardig gespeeld, zitten er een aantal aardige riffjes tussen en de vocalen van Joris zijn dik in orde. Dus het woord “slecht” is niet op zijn plaats. “Matig” des te meer. De songs zijn eigenlijk niet meer dan wat bijeengeraapte riffs die aan elkaar geplakt zijn, waarbij de structuur dus vaak ver te zoeken is. Dus na vaker luisteren kon ik nog steeds moeilijk de draad oppikken.
Dit wordt trouwens ook bemoeilijkt door de werkelijk verschrikkelijke productie. Dat de gitaren zo krasserig en zouteloos klinken, ok, dat is niet zo’n groot probleem bij dit soort muziek, maar de drums klinken wel zo enorm klinisch en plastic, zo heb ik het volgens mij nog nooit gehoord! En dan die breaks. VRESELIJK!
Nou, ik zal er verder maar niet teveel woorden meer aan vuil maken, want ik heb al tijd genoeg besteed aan deze plaat dacht ik zo. Voor degenen die nog wat vergelijkende bands willen horen: oude Enthroned, Abigor, Cirith Gorgor, maar dan veel “liever” en gemengd met meer melodie, erg veel tempowisselingen en zouteloze death metal riffjes. De band schijnt intussen wel een platendeal voor elkaar gekregen te hebben bij het Hongkongse Trinity Records. Dat die Hongkongers hun ogen bijna dicht hebben, dat wist ik, maar met hun oren is dacht ik niks mis. Vergeten te gebruiken denk ik…
Gewoon laten liggen deze cd dus. Misschien dat het ooit nog goedkomt met een beetje een professionele productie, maar muzikaal mag er ook wel wat bijgeschaafd worden. Als afsluiter nog even iets positiefs: het artwork is van niemand minder dan Kris Verwimp en die ziet er prima uit!
Tracklist: 
- The Karthagener Experiment
- Portraits
- She Calls Me A New Age Nomad
- Silent Cold Enigma
- Winters Dying Day
- Descending, Crescending
- Unity and Humidity
- Embraced By Dreams, The Conquering of Summer
- M.I.T.T.R.H.E.
Line-up:
- Wouter – guitars
- Ruud – drums
- Joris – bass, vocals
Links:
Signs Of Darkness
Trinity Records