Twee jaar geleden besprak ik de vorige langspeler van deze Finse anonieme tegenstanders. Ruhonkantaja was toen de naam van de plaat die melancholisch geladen doch stevig doorspurtende black metal bracht. De derde langspeler is nu een feit en wordt van links en rechts uit aangeprezen als ware het een nieuwe black metal messiah. Benieuwd.
Ten opzichte van de vorige Sielunvihollinen is er inderdaad een pak vooruitgang geboekt. De gitaren klinken voller en minder ruisend, maar tegelijkertijd ook gevaarlijker. Vocaal blijft het Finse materiaal zeer venijnig klinkend. De Finse taal leent zich wonderwel voor dit soort van zuur geblaf. De melancholische gitaarlijnen zijn iets minder treurend en eerder heavy, ook zij gaan mee in de heroïsche heerspartij die dit Kuolonkylväjä moet voorstellen. Het is niet altijd even strak, het is zeker niet altijd even gevarieerd en onvoorspelbaar, maar het werkt een stuk beter dan zijn voorganger in die zin dat je hoofd meer op en neergaat en de overtuiging er meer uitkomt. Een nog betere productie, meer spanning in de instrumentale stukken en net dat ietsje meer thrashy uitspattingen hadden niet misstaan tussen de melodische stampblack en degelijke riffs. Het ziet er gevaarlijker uit dan het is, zelfs meloblackfans kunnen dit met een gerust hart een beurt geven.
Score:
76/100
Label:
Kvlt, 2019
Tracklisting:
- Loputon viha
- Tuhkanharmaa
- Uusi kurja maailma
- Rapistuneen linnan varjot
- Auringon hylkäämä maa
- Voittomme
- Kirous viimeinen
- Kuolonkylväjä
Line-up:
- Onbekend
Links: