De post-rockbands schieten als paddenstoelen uit de grond. Zo ook het Keulense Shipwrecks, een vierkoppige band die uit verschillende projecten is samengesmolten en in 2015 al een eerste EP de wereld in stuurde. Hopend op nog meer goede recensies stuurde Shipwrecks me nu hun eerste gelijknamige langspeler. Zoals het een goede post-rockband betaamd werden de opnames zelf gedaan, met het grootste oog voor detail, en het meest vintage en hoogst gerecenseerde materiaal.
De organische en spontane productie is ook het eerste wat echt opvalt. De drums klinken luchtiger dan mijn befaamde chocomousse en ruimer dan een Renault Espace. Alsof ze in een gigantische loods werden opgenomen. De gitaren klinken bij momenten vlijmscherp, dan weer fluweelzacht. Voeg hier een krachtige bas aan toe, werk af met veldopnames en je bekomt de monumentale sound die Shipwrecks weet te brengen op deze plaat. Misschien dat de mastering door post-metalgrootmeester Magnus Lindberg (Cult of Luna) daar ook voor iets tussen zit.
De muziek zelf dan is een mix van blije atmosferische en crescendocore post-rock. Deze mix is wat het gros van de hedendaagse post-rockbands brengen. Denk aan bands als Ef (fun fact: Daniel Juline van Ef speelt ergens of deze plaat een beetje accordeon, heb ik me laten wijsmaken), This Will Destroy You, Oh Hiroshima, We Lost The Sea, … Deze bands weten telkens een eigen stempel te drukken op de generische post-rock die zoveel bands spelen tegenwoordig, maar dat is net waar het Keulense viertal niet in slaagt. Op deze Shipwrecks brengen de Duitsers net geen 43 minuten steengoede, zij het wat onpersoonlijk klinkende post-rock. Climaxen zijn vaak niet wat ze moeten zijn, en ook de liedstructuren en solo’s zijn vaak nog meer getelefoneerd dan de mopjes in De Slimste Mens.
Score
70/100
Label
Sportklub Rotter Damm, 2017
Tracklisting
- Monument
- Haven
- Maelstrom
- Home
- Waldeinsamkeit
Line-up
- David Caspar – Drums
- Jan Müller – Basgitaar
- Bastian Lindenau – Gitaar
- Simon Wasse – Gitaar
Links