Shining – VII : Född Förlorare
Spinefarm Records, 2011
Een nieuwe cd van Shining is altijd iets om naar uit te kijken. Ik was dus ook zeer content dat de eer om deze te reviewen mij ten deel viel. Het verhaal rond de heer Kvarforth mag als bekend verondersteld worden, hier ga ik dus ook verder niet al te veel op in. Dit is ook al de zevende zilverling die uitgebracht wordt, en vanwege wat problemen iets later dan verwacht en op een ander label. Na het magistrale V – Halmstad en het iets minder goed ontvangen maar nog steeds uitstekende album VI – Klagopsalmer is het tijd voor VII: Född Förlorare oftewel geboren verliezer in het Nederlands.
De opener van het album, en tevens single, Förtvivlan, Min Arvedel opent met een meisje die in de verte achter ruis een kinderliedje zingt, gelijk gevolgd door zeer herkenbaar riffwerk en stuwende drums wat ervoor zorgt dat we meteen weten dat we weer kunnen genieten. Het doet me erg denken aan de opener op VI – Klagopsalmer, maar ook daar geniet ik nog steeds van dus dit is zeker geen minpunt. Alles is hierin wederom aanwezig, de geweldige vocalen van Kvarforth, de akoestische breaks met cleane zang, mooie gitaarsolo, prima nummer. Enig minpunt is de fade-out aan het einde (waarom!?).
Hierna komt pas de ware aard van dit album naar boven en worden we verrast met meer afwisseling wat ervoor zorgt dat je het onbehagelijke gevoel wat bij deze muziek hoort je meer en meer bekruipt. Een in gebroken akkoorden gespeeld akoestisch intro met een stikkende Kvarforth sleept je mee. Zoveel als op dit album is dat nog niet eerder gebruikt, maar het zorgt wel voor enorm veel sfeer. Uiteraard hoeven we niet bang te zijn dat Shining nu opeens zoetsappig is geworden want ook hier komen gewoon de blastbeats en dubbele basdrums weer terug. Op dit album komen er ook voldoende gastbijdrages voorbij. Onder anderen van Erik Danielsson (Watain) die hier een nootje meezingt, Christopher Amott (Arch Enemy) die op het derde nummer een gitaarsolo verzorgt en met verve mag ik wel zeggen. Ook de, in Zweden enigszins bekritiseerde, bijdrage van de popster Håkan Hemlin (Nordman) aan het nummer Tillsammans Är Vi Allt mag er zijn. Dit nummer is tevens een van mijn persoonlijke hoogtepunten van het album. Heerlijke piano-intro, veel melodie en slepende gitaarlijnen, breaks met viool en piano.
De cleane zang draagt verder bij aan de geweldige sfeer in dit nummer. Moeiteloos gaat dit aan het einde over in een cover, namelijk I Nattens Tima van Landberk waarbij zelfs het gebruik van een mellotron niet wordt geschuwd. Dit is een rustpunt van het album maar prachtig uitgevoerd. Hierna is het alweer tijd voor de afsluiter FFF. Wederom veel akoestisch sfeervol werk wat na een kleine twee minuten overgaat in een heerlijke uitbarsting van geweld, hierbij is er op de achtergrond steeds een keyboarddek aanwezig welke horrorklanken door het geheel mengt. Een prima nummer maar voor mij helaas niet de perfecte afsluiter, zeker omdat het net iets achterblijft ten opzichte van de voorgaande nummers.
Na verscheidene luisterbeurten kan ik zeggen dat ik er met zeer veel plezier naar luister. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat het album in zijn geheel op repeat staat. Voor elke Shining-fan is dit uiteraard een must hoewel ik vermoed dat deze ietwat teleurgesteld zullen zijn door de wat rustige passages en het gebruik van meer cleane zang. Ikzelf vind dit echter absoluut geen minpunt omdat het zo goed verwerkt is en mijns inziens bijdraagt aan de sfeer. Nee, het is geen tweede Halmstad maar toch gaat deze hoog in mijn jaarlijst eindigen.
Tracklisting:
- Förtvivlan, Min Arvedel
- Tiden Läker Inga Sår
- Människa O’Avskyvärda Människa
- Tillsammans Är Vi Allt
- I Nattens Timma
- FFF
Line-up:
- Niklas Kvarforth – Vocals, Guitars
- Peter Huss – Guitars
- Fredric Gråby – Guitars
Links: