Shining – VI – Klagopsalmer
Osmose Productions, 2009
Ook black metal-muzikanten worden rocksterren. Bij een band als Shining staat de naam voor zoveel meer dan alleen de muziek, af te zien aan de talloze (al dan niet geposeerde) foto’s die op internet te vinden zijn. Het echte duistere is er voor mij bij deze band al een beetje van af, en grappen als de onderduiking van Kvarforth en zijn terugkeer als Ghoul of zijn tongzoenen met bassist Larssen gaan al niet meer samen met het idee van Shining als tot zelfmoord aanzettende, duistere, depressie-eenheid.
Gelukkig is er op creatief vlak nog volop leven in de brouwerij, en bestaat er geen twijfel over het feit dat de muziek van Shining op komende albums de door de band zelf gecreëerde standaard zullen handhaven. 
Over de Klagopsalmer (Hymns of Lament, vrij vertaald Psalmen van klaagliederen) ligt een iets minder maniakaal sfeertje, waarbij de melodieuze intermezzo’s iets minder de overhand hebben (op het te hard gemixte, weinig bijzondere Krossade drömmar och brutna löften na), de focus wat meer ligt op het musiceren van de heren binnen de metalen stukken, en het geheel vooral desolaatheid uitstraalt. Dit alles wordt geholpen door de stap terug naar een rauwere sound, zonder de overproductie van het drumwerk op V – Halmstad.
Na Ännu ett steg närmare total utfrysning (Another step towards complete desolation, van II – Livets ändhållplats, 2001) en Ytterligare ett steg närmare total jävla utfrysning (Yet another step towards complete desolation, van V – Halmstad, 2007) hebben we nu dan ook Total Utfrysning (Total desolation). Een eindstuk dat verrassend snel voorbij is, en nog de meeste indruk wekt tijdens het ijskoude einde ervan, wanneer enkel cello en piano elkaar in hun desolate droefenis aanvullen. Tevens is dit een goed voorbeeld van hoe Shining alles in dienst van de muziek plaatst. Hoe je de plaat, figuurlijk of letterlijk, wendt of keert, alles bij elkaar blijft het een werkstuk van een band waarin de muzikanten elkaar aanvullen en de muzikaliteit leeft. We horen Kvarforth zelfs clean zingen (nee, geen melodieuze waanzinskreten, echte zang) en er wordt uitbundig gesoleerd. Je zou er bijna het suïcidale aspect door vergeten. Ik hoef het er persoonlijk ook niet bij. Shining is een band met chemie, waarin creativiteit leeft die op volwassen en professionele manier wordt vastgelegd, al geruime tijd op de top van zijn kunnen en naar vooruitzicht voorlopig nog niet aan zijn einde. Progressief doch venijnig, karakteristiek en toch nog steeds wel een beetje mysterieus. Maar boven dat alles één ding, namelijk genreontstijgend.
Tracklisting:
- Vilseledda barnasjälars hemvist
- Plågoande o’helga plågoande
- Fullständigt jävla död inuti
- Ohm – Sommar Med Siv
- Krossade drömmar och brutna löften
- Total utfrysning
Line-up:
- Niklas “Kvarforth” Olsson – Vocals, guitars
- Fredric “Wredhe” Gråby – Guitars
- Peter Huss – Guitars
- Andreas Larssen – Bass
- Rickard “Rille” Schill – Drums
Links: