Shinagawalove is een band initieel afkomstig uit Kiev, Oekraïne maar nu al een tijdje opererend vanuit Tsjechië. Het is een éénmansformatie waarvan de muziek gefundeerd is op black metal. Doch op geheel eigen wijze worden er andere invloeden aan toegevoegd zoals elementen uit de core, punk en post-werelden. Op zich ook een erg originele bandnaam, waar de inspiratie hiertoe vandaan kwam, is me een raadsel. Het is een nog jonge band want naast een debuutalbum, Vortex, dat ergens dit jaar het levenslicht zag, kan ik enkel een single en een samenwerking met Morphed Morphed naast deze EP, Opium, terugvinden. Vijf nummers staan er op deze EP. Het laatste, Boys Don’t Cry, is misschien wel een cover van The Cure, wie weet. We zullen het zo te horen krijgen.
Opium, het titelnummer, laat je voor het eerst kennismaken met de erg getormenteerde, hoge screams van dit Shinagawalove. Behoorlijk bijtend en pijnlijk. Het is natuurlijk gewoon de bedoeling. Erg verrassend is de cleane vocale partij dit het vervolgens overneemt. Het geheel doet me wat aan de oude platen van Lifelover en vrienden denken. Vrolijke noten worden er dus niet uit de instrumenten getoverd. Nochtans kan het me wel raken. Misschien ook wel omdat er naast de klassieke instrumenten er een accordeon lijkt voorbij te komen. De combinatie van de grondtonen van dit instrumenten met de treurige thema’s werkt wonderwel. En Boys Don’t Cry? Dat lijkt me inderdaad een punk/blackmetalachtige cover van het gelijknamige The Cure nummer ofwel ben ik intussen Oost-Indisch doof geworden.
Je kant dit Opium als een boeiende EP beschouwen. Shinagawalove raakt de juiste gevoelige eerder depressieve blackmetalsnaar. Een band om te volgen in dit subgenre. Zoals zo vaak geef ik wel het advies om de drum eens te laten inspelen door een levend wezen, dat geeft net nog wat andere dynamieken. Het zou de muziek alleen maar ten goede komen.
Label:
Eigen Beheer, 2023
Tracklisting:
- I Was Never There
- Opium
- Chains
- Last Station
- Boys Don’t Cry
Line-up:
- Onbekend
Link: