Seventh Wonder – Tiara

Diverse omstandigheden zorgden ervoor dat de fans van Seventh Wonder bijna acht jaar hebben moeten wachten op nieuw werk van de band. Aanvankelijk stond het nieuwe album gepland voor begin 2017, daarna dit voorjaar, maar omdat het nieuwe album van de andere band van Tommy Karevik (Kamelot) ook voor het voorjaar was gepland, werd deze release nog eens verschoven naar oktober.

Is dit lange wachten de moeite waard geweest? Het toch al gepolijste geluid van de band is nog verder gladgeschuurd en de band neemt verder afstand van het progressieve geluid van hun meesterwerk Mercy Falls, een trend die met The Great Escape al werd ingezet. Natuurlijk laten de heren ook op dit album bij tijden horen hoe virtuoos ze zijn, maar de composities missen de spanning die we van hun eerdere werk kennen.

Op het eerste deel van dit album is dat nog geen probleem en zijn de nummers sterk te noemen. Na Victorious – de eerste single van de band – zakt het album echter behoorlijk in met eerst drie nummers die samen de Farewell-trilogie vormen, en vervolgens de ballad The Truth, waarmee het album zijn dieptepunt bereikt. Gelukkig herpakt men zich daarna weer met het Kamelot-achtige By The Light Of The Funeral Pyres. Met Damnation Below en Exhale zorgt de band voor nog een uitstekende finale. Er valt dus genoeg te beleven, maar het album is ook wat onevenwichtig.

Een compliment moet gemaakt worden voor de zang van Karevik. Wat hij op dit album laat horen is misschien wel zijn beste werk tot nu toe. Ook het spel van de andere bandleden is uitstekend, zoals we van de band gewend zijn en nieuwe drummer Stefan Norgren gaat moeiteloos in het niveau mee. Wel jammer is dat het basspel van Andreas Blomqvist verstopt is in de mix. Daar waar zijn basspel wel boven het maaiveld uitkomt klinkt zijn spel fantastisch. Sowieso is de productie van dit album niet bijzonder sterk.

Om op mijn eerdere vraag terug te komen: Uiteindelijk is een minder geslaagd album van Seventh Wonder nog altijd sterker dan het gros van de releases in het progressieve genre en is zeker de moeite van het luisteren waard. Een lage beoordeling past daarom niet, maar van een band die albums als Mercy Falls en The Great Escape maakte, verwacht ik meer.

Score:

74/100

Label:

Frontiers Music, 2018

Tracklisting:

  1. Arrival
  2. The Everones
  3. Dream Machines
  4. Against The Grain
  5. Victorious
  6. Tiara’s Song (Farewell Pt. 1)
  7. Goodnight (Farewell Pt. 2)
  8. Beyond Today (Farewell Pt. 3)
  9. The Truth
  10. By The Light Of The Funeral Pyres
  11. Damnation Below
  12. Procession
  13. Exhale

Line-up:

  • Tommy Karevik – Zang
  • Johan Liefvendahl – Gitaar
  • Andreas Blomqvist – Bas
  • Andreas “Kyrt” Söderin – Keyboards
  • Stefan Norgren – Drums

Links: