Served Dead – Servants Arise
Inverse Records, 2012
Normaal was het debuut Servants Arise van de Finse black metal-band Served Dead voorzien voor 2010, maar de band besloot om het gepaste label te zoeken voor de release ervan. Die deal hebben ze uiteindelijk gevonden bij Inverse Records, maar eerlijk gezegd zie ik niet echt de reden waarom die uiteindelijk toegehapt hebben. Black metal, maar toch wel op een melodisch dienblad gebracht.
Wie melodisch en Scandinavië in dezelfde context gebruikt komt meestal bij Dimmu Borgir terecht, ofwel bij klonen van Dissection. Bij Served Dead is het op melodisch vlak voornamelijk Dimmu Borgir geworden, maar vooral op vocaal niveau en lichtjes in het weefsel van de gitaren en de synth. Bovenal zijn deze Finnen erg chaotisch in hetgeen ze brengen, waardoor ze eigenlijk niet écht aan iets te koppelen vallen. Een potje riffs aan mekaar breien, maar dat niet echt overkomt door de erg mechanisch klinkende drumcomputer en de overlapping van het geschrei.
Het is ook best frustrerend om dit type screams te horen op deze melodische onderlaag en om überhaupt al vast te stellen dat de band hier en daar wel wat rustpunten inlast, maar die ongecontroleerd terug loslaat. The Hammer is een goed voorbeeld om aan te tonen wat ik niet snap: een rustige pianopartij die het kwellende geschreeuw stopt, maar dan komt er op die partij ineens een melodische krachtlaag met Dimmu Borgir-grunts. Vervolgens volgt er dan een vrij rare notenpartij op een fel geschreeuw, maar zonder dat dit echt een hoogtepunt vormt waar naartoe gewerkt wordt. Het is gewoon iets dat ertussen gegooid wordt. Met Gospel of Hate komt er ook een beetje rauwere black ’n roll in voor die wat doet denken aan Satyricon, maar dus wederom niet echt punten scoort voor creativiteit.
Dat is eigenlijk de indruk die dit debuut van de Finnen me nalaat: melodisch, maar bovenal chaotisch en met aparte constructies die niet klinken in mijn oren. Het mist allemaal wat context en opbouw, en komaan gasten, zoek een drummer. Fans van het melodische mogen het gerust eens proberen, vooral dan de liefhebbers van bands als Dimmu Borgir of Carach Angren, maar verwacht hier geen wonderen. Ik heb vooral het gevoel dat dit instrumentaal geen verkeerde band is, maar dat de inhoud gewoon nog niet klopt.
Tracklisting:
- The March
- The Unholy Warcry
- Shrouded Doubt
- Oath I’ve Sworn
- Undenied Pride
- Retaliation
- The Hammer
- Gospel of Hate
- Servants Arise
- Lament
Line-up:
- Quashnyrgh – Bass
- Rontt – Guitars, Drum Programming
- Trollkung – Guitars, Keyboards
- Sarcasm – Vocals
- Oldblood – Vocals
Links: