Serotonia – Choices

Soms worden wij bij Zware Metalen op onze wenken bediend. We willen graag nieuwe muziek recenseren en dan het liefst vanuit zoveel mogelijk genres en windstreken. Toch blijft het promoten van de vaderlandse scene, één van de belangrijkste waarden voor ons webzine. We zijn nu immers trots op de bands die van Nederlandse en Belgische komaf zijn en internationaal weten te imponeren. Eind december zocht drummer Leon van de Noord-Hollandse metalcoreband Serotonia contact via een mailtje. Of wij genegen zijn om de EP Choices te recenseren, na de eerder verschenen single Vices, afkomstig van deze EP. Ik zou haast willen zeggen: u vraagt, wij draaien. En dat laatste mag u dan ook vrij letterlijk nemen, want ik draai mezelf een ongeluk en dat voor twee-en-twintig minuten lang. Hieronder verklaar ik waarom dat dit het geval is.

 
Experimentele metalcore is het label dat de band zelf op zijn muziek plakt. Het is daarom ook dat de nummers niet allemaal naadloos binnen de kaders van het metalcore-genre passen. Zo hoor ik na het korte intro tijdens titelnummer Choices. De vocalen variëren daarbij en overlappen elkaar soms ook. Zo horen we naast een schreeuwgrunt, ook gebrul, maar ook iets van een clean stemgeluid dat dan weer meer in de buurt komt van hardcore. Die laatste horen we in de beginfase, – met een vrij moderne, eigentijdse allure – terug tijdens Hero. Voor mij hadden de drums in zijn algemeenheid net een tandje harder in de mix gemogen. Nu worden de drums op teveel momenten ondergesneeuwd door de hard doorklinkende gitaarriffs en basviberaties. Elegy laat dan ook vooral veel cymbalenwerk aan de oppervlak komen, wat naar mijn smaak net even iets teveel van het goede is. Verder komen de gitaarriffs en de melodieuze basriedel wel mooi aan de oppervlakte. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de stevigere vocalen en die horen we dan ook tijdens dit nummer meer dan voldoende terug, in verschillende varianten overigens.

Dying Fire gaat van start met lekkere hakkende drum- en gitaarmanifestaties, de storm gaat vervolgens heel even liggen om zo wat meer op de melodie te spelen. Nadien neemt de band u weer mee op sleeptouw en horen we op vocaal gebied de meerstemmigheid terug, waarvan ook al sprake was gedurende het eerder besproken Choices. De brulstem is niet overdreven imposant, maar mag er wel degelijk wezen. Naast de gekende agressie, door het hakkende instrumentarium, heeft deze band op melodieus gebied ook nog wel een aardige troefkaart in zijn handen. Dat is tevens te horen wanneer het afsluitende – en de eerder vrijgegeven single – Vices door de boxen schalt.

En nu blijf ik maar op mijn stoel draaien, zoals ik al eerder aangaf. Er is namelijk wel redelijk wat rekbaarheid nodig om dit te kunnen waarderen, laat staan om het op waarde te schatten. Toch ben ik er van overtuigd dat het vijftal een goede start heeft gemaakt met deze EP, wat na bestudering van de webpagina het eerste plaatwerk lijkt te zijn. Wel denk ik dat het raadzaam is om nog eens kritisch te luisteren naar de geluidsafstelling, want bij deze lekkere herrie mag er net een beetje meer peper in de overdracht. Choices en Dying Fire zijn voor uw redacteur van dienst de meest aanbevelingswaardige nummers, al doet Elegy er met name tijdens de beginfase niet veel voor onder. Wanneer u Serotonia live wil gaan zien, dan kan dat tijdens Metal Meeting Alkmaar (26 januari ), The Metal Jam Presents! (27 januari) of tijdens de Wacken Metal Battle NL – Semi Finals (22 maart). Tot slot zou ik de band willen aanmoedigen om nieuwe nummers te gaan schrijven en de band zo verder te zetten, want de potentie is er wel degelijk.

Label:

Eigen beheer, 2024

Tracklisting:

  1. Intro
  2. Choices
  3. Hero
  4. Elegy
  5. Dying Fire
  6. Vices

Line-up:

  • Valentijn – Vocalen
  • Tessa – Bas
  • Mick – Gitaren
  • Twan – Gitaren, achtergrondvocalen
  • Leon – Drums

Link: