Serenity – Codex Atlanticus
Napalm Records, 2016
Tijd voor een confessie: Ik ben een beetje verliefd. En niet zozeer op iemand, maar wel op een stem. Echt álles wat Georg Neuhauser inzingt, vind ik namelijk mooi. Sinds ik hem met zijn band Serenity in 2007 als voorprogramma van Kamelot hoorde spelen, was ik verkocht en ben ik hem en de band gaan volgen. Vooral het tweede album van de Oostenrijkers, Fallen Sanctuary, heb ik helemaal grijs gedraaid en kan ik woord voor woord meebrullen. Na geslaagde gastbijdragen op platen van onder andere Fairyland en Delain, en een fantastisch conceptalbum onder de noemer Phantasma, is het nu tijd voor de vijfde plaat van Neuhauser zijn eigen Serenity. My body is ready…
Codex Atlanticus, zowel de titel van het album als van de openingstrack, is een van de belangrijkste werken van Leonarde Da Vinci, en bevat ruim elfhonderd pagina’s met tekeningen en manuscripten voor allerhande soorten uitvindingen. Serenity’s nieuwe album gaat niet zozeer over die enorme stapel papier, maar meer over het werk en leven van Da Vinci. Een conceptalbum dus, dat na de als intro dienende titelsong aftrapt met Follow Me. Alles wat we al van de band kennen, passeert weer de revue: Prachtige meerstemmige zang, een lekkere gitaarsolo, belachelijk dik aangezette orkestrale partijen, allen door een maniakale drummer opgejaagd om samen een heerlijk potje powermetal te produceren. Het vertrek van zangeres Clémentine Delauney doet mij eigenlijk helemaal niets, want Neuauser bewijst eens te meer het prima alleen af te kunnen. De solovocalen van de overige bandleden in nummers als Sprouts of Terror en Spirit in the Flesh zijn naar mijn idee dan ook overbodig en voegen weinig toe aan de muziek.
In de vorm van het hierboven te beluisteren Iniquity wordt de luisteraar het eerste hoogtepunt van het album voorgeschoteld. Zó bombastisch hebben we Serenity nog nooit gehoord! Headbangend en meezingend probeer ik de song hier achter mijn laptop te beschrijven. Chris Tían levert in het nummer zijn beste solo van de plaat en de outro doet mij door het enorme aantal stemmen denken aan het fantastische (alweer uit 2008 stammende) Velatum.
Het loepzuivere geluid op Codex Atlanticus was in handen van Jan Vacik, die ook de keyboards op zich nam. Het zijn echter vooral de door Lukas Knoebl geschreven orkestrale partijen die van het album een echte must-have maken voor elke fan van Kamelot en Avantasia. Zo mag het door tinwhistles opgeleukte My Final Chapter dan de verplichte ballad zijn, door de uiterst professionele orkestratie wordt het op geen enkel moment een nummer dat kippenvel op de verkeerde plekken bezorgt. Vooral wanneer daarna de dreigende intro van Caught in a Myth aanzwelt en het sterk naar Nightwish neigende Fate of Light de revue passeert, blijkt eens te meer dat de Oostenrijkers in staat zijn prima songs te schrijven die nog lang na het beluisteren door je hoofd blijven spoken. De enige song die ik slecht trek is musicalnummer The Perfect Woman. Toegegeven, de bloedmooie Amanda Somerville zingt in haar gastrol de sterren van de hemel, maar het enorme aantal ritmewisselingen voelt zo onnatuurlijk aan dat het gewoon aftellen is tot wanneer de vijf minuten voorbij zijn en het album verder gaat. Bovendien vind ik de intro te veel lijken op Baba O’Riley en het refrein véél te veel op Senza Una Donna, van respectievelijk The Who en Zucchero. Zo veel zelfs dat ik mij afvraag of er misschien sprake is van een beetje leentjebuur.
Gelukkig breekt daarna het al eerder genoemde Spirit in the Flesh aan, dat met zijn folkmelodieën wederom aan Nightwish doet denken. Van alle nummers op Codex Atlanticus is dit naar mijn idee toch wel de ultieme meezinger, en vermoedelijk werd het daarom ook als single uitgebracht. Het afsluitende The Order is een prima nummer, maar laat het album na een knaller als Spirit in the Flesh jammerlijk uitgaan als een nachtkaars. Desalniettemin levert Serenity met zijn vijfde plaat een prima vijftig minuten aan muziek af die op die musicaltrack na nergens zo zoetsappig wordt dat ongeloofwaardigheid de boventoon gaat voeren. Met elke luisterbeurt ga ik meer van de cd houden en vermoedelijk gaat Georg zijn stem dan ook nog wel even klinken hier in huis. Of Codex Atlanticus het beste werk van de band is, weet ik (nog) niet, maar feit is dat het een prachtplaat is geworden. Hulde!
Tracklisting:
- Codex Atlanticus
- Follow Me
- Sprouts of Terror
- Iniquity
- Reason
- My Final Chapter
- Caught in a Myth
- Fate of Light
- The Perfect Woman
- Spirit in the Flesh
- The Order
Line-up:
- Georg Neuhauser – Vocalen
- Cris Tían – Gitaar, vocalen
- Fabio D’Amore – Bas, vocalen
- Andreas Schipflinger – Drums, vocalen
Links: