Septicflesh – Titan
Season of Mist, 2014
Het Griekse Septicflesh keerde na het stopzetten van de band in 2003 met het fantastische zevende album genaamd Communion in 2008 weer glorieus terug. Sindsdien zit de band op een succesvol spoor dat nog eens een keer werd bevestigd op The Great Mass. Drie jaar na de release van die plaat is het tijd voor Titan! De titel van het album is niet uit de lucht gegrepen, Titan is namelijk een stuk zwaarder en duisterder dan zijn twee voorgangers.
Het tempo ligt gemiddeld een stuk lager en Fotis Bernando barst minder vaak uit in blastbeatsalvo’s. Ook liggen de partijen van de ritmegitaar meer op de voorgrond en zijn de melodieën meer verborgen vergeleken met The Great Mass. Vernieuwing is niet echt het sleutelwoord bij Septicflesh op Titan, verfijning wel. De partijen van het Filharmonisch Orkest uit Praag, waar de band al meerdere keren mee heeft samengewerkt, zitten nog beter in het totaalgeluid verwerkt, het klinkt nu helemaal vanzelfsprekend. Je hoort dat gitarist Christos Antoniou klassiek geschoold is en alle partijen en partituren voor het orkest schrijft, de band en het orkest tillen elkaar echt naar grotere hoogten. Een goed voorbeeld is Prototype, wat mij betreft het hoogtepunt van Titan: het woord ”episch” wordt al snel gebruikt, maar bij deze track mag dat predicaat echt wel uit de kast worden gehaald. De track gaat van onheilspellende en dissonante gitaarpartijen naar donderende passages waarbij het gaspedaal iets meer wordt ingedrukt. De dreigende blastbeatpassage wordt door de panisch oprukkende blazerssectie nog meer benadrukt en al snel gecontrasteerd door een hele melancholische passage waarbij een kinderkoor wordt ingezet die het geheel een hele mysterieuze sfeer meegeeft. Momenten als deze laten horen dat Septicflesh verdomd goed weet waar ze mee bezig zijn.
Titan ligt voor het grootste gedeelte op een ontzettend hoog niveau en daarom is het jammer dat er twee kinken in de kabel zijn: Burn en Order of Dracul. Eerstgenoemde wordt nergens grijpend en het refrein heeft hele rare cleane vocalen van Sotiris Vayenas die niet echt lekker in het gehoor liggen, bij Order of Dracul zijn de overgangen erg abrupt: uit het niets valt alles weg en hoor je ineens een klavecimbel en een viool. Een vreemde eend in de bijt, aangezien Titan heel gefocust is en echt een bepaalde sound heeft. De grunts van Seth zijn weer monsterlijk en de cleane vocalen van Sotiris zijn iets minder aanwezig op deze plaat, maar op een track als Ground Zero tilt hij het refrein echt naar een hoger niveau. Het komt precies op het goede moment: wanneer de melodieën steeds dramatischer en meer uitgesproken worden.
Het Griekse gezelschap levert met Titan weer een sterke plaat af. Er gebeurt ontzettend veel, maar door duidelijke structuren en veranderingen in dynamiek word je niet helemaal murw gebeukt. Titan is heel erg sfeervol en is Septicflesh ten voeten uit.
Tracklisting:
- War in Heaven
- Burn
- Order of Dracul
- Prototype
- Dogma
- Prometheus
- Titan
- Confessions of a Serial Killer
- Ground Zero
- The First Immortal
Line-up:
- Seth Siro Anton – Zang, Bas
- Christos Antoniou – Gitaar, Orkestratie
- Sotiris Vayenas – Gitaar, Zang
- Fotis Bernando – Drums
Links: