Sensual Noise – Chasing Swans
Eigen Beheer, 2010
Je hebt zo van die bands waarbij je je afvraagt wat ze nu eigenlijk willen. Deze vlieger gaat ook op voor het Belgische Sensual Noise, dat zijn debuut in eigen beheer uitbrengt in een gelikt uitziende digi-pack. De verpakking in combinatie met de bandnaam doet denken aan een band als Anathema. Die vergelijking gaat niet op, maar waar moet je dan wel aan denken?
Nou, Sensual Noise probeert, zoals de bandnaam eigenlijk al doet vermoeden, sfeervolle en in de regel ingetogen rock/metal te brengen. De composities zijn uitgesponnen en duidelijk gericht op het creëren van een warme en emotionele sfeer met de nodige climaxen als hoogtepunten. De hardcore-roots van de band zijn doorlopend goed waarneembaar, maar niet overheersend. De opbouw van de nummers doen wat denken aan die andere Belgische band, Hypnos 69. Ook bij die band krijg je regelmatig het gevoel dat men wat aan het jammen is. In feite gewoon briljant, maar zo niet bij dit collectief. Het ontbreekt de band aan het vermogen om juist die pakkende combinaties te schrijven die je raken en blijven hangen. Als je oppervlakkig luistert klinkt het allemaal best aardig, maar na de zoveelste (aandachtige) luisterbeurt valt het op dat de composities eigenlijk gewoon niet boeien. De band beoogt een contrast te bereiken van ingetogen muziek met schreeuwerig zangwerk, maar faalt in het bereiken van overtuigende combinaties. Zo ontbreekt het de band aan een goede zanger en zijn er teveel schoonheidsfoutjes die de sfeer verpesten.
Een mooi voorbeeld hiervan is het nummer Battle Of The Ants. Het nummer begint ingetogen met relaxed gitaarwerk, maar dan op de achtergrond hoor je de drummer continu heel prominent op een (te) hoog tempo zijn bekkens aanslaan. Het is ronduit storend en doet afbreuk aan de sfeer. Vervolgens komt het nummer op gang, maar staat de band wat te spelen zonder echt ergens naar toe te werken. Er is geen climax en eigenlijk ook geen sfeer. De zanger probeert zijn frustraties eruit te schreeuwen, maar slaagt er niet in om overtuigend over te komen. Daarvoor is zijn zang simpelweg te dun en niet geloofwaardig genoeg.
Dat het niet enkel kommer en kwel is bewijst het nummer Agoraphobe On Fire. Dit nummer valt wel aardig te pruimen en hier is het juist het zangwerk dat het nummer naar een hoger niveau tilt! Over contrasten gesproken. Kwestie van smaak wellicht, maar toegegeven moet worden dat Sensual Noise niet de meest toegankelijke weg probeert te bewandelen. Immers, de contrasten die ze proberen te bereiken zijn risicovol, moeilijk te bewerkstelligen en niet aan een ieder besteed. Wat nog een extra risico met zich meebrengt, is dat de nummers wat aan de lange kant zijn. Ook dat maakt het lastig om te blijven boeien.
Nog wel even een eervolle vermelding voor de productie. Dat deze jongens in zichzelf geloven blijkt wel uit het feit dat men geïnvesteerd heeft in de opnamekwaliteit. De productie van Chasing Swans is namelijk gewoon goed en mag warm en transparant worden genoemd. Bovendien ziet het artwork er verzorgd uit. Al met al een professionele aanpak die een gedreven houding doet vermoeden.
Hoewel Chasing Swans zeker zijn momenten heeft, komt het gewoon niet goed uit de verf. Ik heb de indruk dat deze jongens er volledig voor gaan en ook voldoende talent hebben, maar dat ze meer ervaring nodig hebben. Mijn sympathie hebben ze in ieder geval en ik ga ze dan ook zeker in de gaten houden. Het talent is er, nu nog een label en dan zal het vast wel goed komen.
Tracklisting:
- Step Into Motion
- Red Pelican Black Cat
- Battle Of The Ants
- Agoraphobe On Fire
- Moving Through Borders
Line-up:
- Ewoud Vandepitte – Guitar, Vocals
- Jarne Uytersprot – Guitar, Design
- Maarten Baes – Bass, Clean vocals
- David Kimpe – Bass, Noise
- Yordi Uytersprot – Drums, Design
Links: