Secrets of The Moon – Sun
Lupus Lounge, 2015
Ziehier, het grote probleem van de vorige jaarlijst. Het is haast onmogelijk om een nieuwe plaat van Secrets of The Moon van een deftig oordeel te voorzien op minder dan een maand tijd. Als de Duitsers dan nog eens beslissen om het roer volledig om te gooien, wordt het al helemaal onmogelijk om er binnen de maand nog een waarde op te plakken. Sun, de zesde plaat, was een erg gewaagde zet, want de Crone-kriebels zijn overgevloeid naar de hoofdband van frontman sG.
Ik vond de nieuwe stijl van Secrets of The Moon erg zwaar om te verwerken, maar het aantal luisterbeurten hebben dit nieuwe product gerijpt tot een klassewijn. Vocale agressie overboord en vanaf nu met meer nadruk op de zweverige en mysterieuze sfeer binnen de muziek, met clean vocals die heerlijk occult in de oren klinken. Wie daarmee beweert dat alle energie verdwenen is, krijgt met opener No More Colours meteen lik op stuk. Ongelofelijk wat voor diepgang de band bereikt op meteen het stevigste nummer van de plaat, zowel vocaal als instrumentaal. Een heerlijke gelaagdheid in de instrumenten, een zowel beklemmende als dromerige atmosfeer en teksten die perfect te volgen zijn en het geheel nog meer diepgang meegeven. Puur kippevel, zeker als halverwege die laatste twee lijnen tekst herhaald worden tot het nummer stilvalt en je nog een paar minuten doet bekomen.
Erg gewaagd hoe de band de overgang van die eerste klepper maakt naar Dirty Black, een track waarbij de naam perfect aangeeft waar het om gaat. Inhoudelijk een stap dichter naar het project Crone, met een zweverige, traag uitgesponnen gitaarbasis en clean vocals die met een bak effect erop lekker smerig in de oren klinken. Dag en nacht verschil met de opener, maar deze luistert erg lekker weg. Secrets of The Moon richt zich op de rest van dit album ook niet meer op snelheid en agressie, en zelf vind ik dat een geniale zet. Met Man Behind The Sun werpen de heren er opnieuw verdraaid diepgaande gitaarstukken in die de ideale basis vormen voor deze mysterieuze tekst. Hole werd ook voorzien van een lyricvideo, dus ideaal om de tekst eens naast deze kolkende duisternis te leggen. Het ideale experiment ook, want tijdens een eerste luisterbeurt ben je ongetwijfeld geneigd om het nummer al af te zetten bij die eerste flauwe woorden. Tot je het een paar keer gehoord hebt, de vocale insteek binnen het concept kunt plaatsen en inziet hoe verdraaid geniaal, diep en donker dit klinkt.
Met Here Lies The Sun worden we nog even wakkergeschud door een versnelling, maar eigenlijk horen we hier een Secrets of the Moon bezig waar blackmetal een nieuwe invulling gekregen heeft. Met nadruk op donkere atmosferen, mysterieuze gelaagdheid en beklemmende clean vocals. De vier eerst tracks zijn allemaal toppers en behoren inmiddels tot mijn persoonlijke hoogtepunten van 2015, maar ook op de drie tracks die volgen houdt de band deze insteek aan. Wie Crone schitterend vond, moet gewoon de nieuwe plaat van deze Duitsers in huis halen. Misschien is dit een zware dobber voor al wie aan de stevigheid gewend was, maar je weet gewoon dat een band als deze het experiment nooit stopt. Eind vorig jaar leverden deze heren en dame op die manier, naar mijn gevoel, hun beste plaat ooit af.
Tracklisting:
- No More Colours
- Dirty Black
- Man Behind The Sun
- Hole
- Here Lies The Sun
- I Took The Sky Away
- Mark of Cain
Line-up:
- sG – Zang, bas, gitaar, synth
- Ar – Gitaar, zang
- Naamah Ash – Bas
- Erebor – Drums
Links: