Samael – Lux Mundi
Nuclear Blast, 2011
Above was twee jaar geleden een behoorlijk groot gespreksonderwerp, maar groeide daarna niet uit tot een klassieker in het oeuvre van de band. Samael groeide vooral na Passage uit tot een band die meer behoorde tot de categorie “mainstream” dan extreme metal (afgezien van Above dan) en het was dan ook de vraag in hoeverre de industrial door zou groeien op Lux Mundi. Was Above eenmalig? Zou men nu nog meer de EBM-kant kiezen? Welke kant zullen ze opgaan?
Het is alleszins geen Above (and beyond) geworden. Het tempo en de ongelimiteerde kracht zijn opnieuw naar beneden gehaald en gecontroleerd in nummers gegoten. De riffs, refreinen en keys regeren weer, Xy is terug verstaanbaar te horen zonder aan je knoppen te moeten prutsen. De computerinvloed is nog steeds groot, maar echt opmerkelijk kun je dat niet meer noemen. Samael is één van de weinige bands die wegkomt met klinische geluiden, maar heeft dan ook de stroming mee op het huidige kwalitatief hoge niveau gebracht. De nummers op Lux Mundi zijn dan ook allemaal perfect geproduceerd tot op de nanoseconde. Misschien wel een opluchting voor velen, na Above.
Het handelsmerk van Samael is dus weer in orde, maar hoe zit dat met de nummers? Er is een stuk stuwende kracht overgehouden van Above, zeker ten opzichte van een Reign of Light. In vergelijking met Reign of Light klinken de gitaren snediger, de drums pompeuzer en doen die drums niet alleen dienst als ritmische metronoom maar ook als smaakmaker. Tot daar alles in orde. Waar het schoentje een beetje wringt op dit album is bij de hitgevoeligheid. Weinig van de nummers blijven hangen of zijn echte uitschieters. Niet dat het allemaal catchy moet zijn of poppy, maar wanneer er weinig eigenzinnigheid zit in de nummers klinkt het gewoon als “een nieuw Samael-album”. Het niveau ligt op Lux Mundi dan wel weer erg hoog,
maar je moet een beetje zoeken naar eigenheid, subtieler. Dat is volgens mij in de eerste plaats te wijten aan de vrij monotone zang die overal vrij gelijkaardig klinkt en ook niet uitgespeeld wordt in overtuigende refreinen.
Ten tweede is er het minder uitgesproken gebruik van keys die alleen nog voor sfeer zorgen, niet meer als basis voor een nummer of als definiërende tune. Vreemd, want soms staan de keys behoorlijk hard in de mix zonder echt het geluid te bepalen. Laatste (derde) punt is misschien wel persoonlijk. Misschien ben ik nog steeds teveel gefocused op Passage als referentie, een album dat toch nog steeds indruk maakt. En een eerste shot is moeilijk te evenaren.
Conclusie is dat Samael Above ongedaan gemaakt heeft en de lijn verdertrekt na Solar Soul. Prima nummers, zoals Antigod en In Gold We Trust, ook al is de impact niet zo groot als die van vorige albums. Vrij moeilijk ook, als je weet dat Samael met Lux Mundi nog steeds probeert te innoveren na tien studioalbums.
Tracklisting:
- Luxferre
- Let My People Be!
- Of War
- Antigod
- For a Thousand Years
- The Shadow of the Sword
- In the Deep
- Mother Night
- Pagan Trance
- In Gold We Trust
- Soul Invictus
- The Truth is Marching On
Line-up:
- Vorph – Vocals, Guitars
- Xytras – Drums, Percussion, Keyboards, Programming
- Makro – Guitars
- Masmiseim – Bass
Links: