De geschiedenis van Saint Vitus kent een grillig verloop sinds de oprichting in 1978 als Tyrant. Twee zangers die weggaan en weer terugkomen, noodgedwongen pauzes en zelfs het uit elkaar gaan van de band. Met zanger van het eerste uur Scott Reagers wordt in 1995 al het comebackalbum Die Healing gemaakt, volgens velen het ultieme doomalbum van Saint Vitus. Hierna klapt de band echter al snel uit elkaar, waarna in 2003 een nieuwe comeback wordt gemaakt met Wino opnieuw als zanger. Die samenwerking wordt eind 2014 echter beëindigd, waarna de weg vrij is voor een hernieuwde rentree van Scott Reagers. Na enkele jaren waarin alleen optredens worden gedaan, vonden de heren gelukkig genoeg inspiratie om met een nieuw album op de proppen te komen. Dit album heeft de titel Saint Vitus, net zoals het debuutalbum, en de albumhoes bevat alleen de overbekende V in een mistige omgeving. Beetje vreemd is dit wel en het is te hopen dat de cirkel hiermee nog niet rond is.
Na diverse luisterbeurten kan geconstateerd worden dat dit album een logisch vervolg is op het album Hallow’s Victim uit 1985. Enerzijds qua gitaargeluid van bandleider Dave Chandler, anderzijds qua het wat snellere tempo van diverse nummers, alsmede de nog niet aan slijtage onderhevige markante zang van Scott Reagers. Is dit album daarmee een simpele herhalingsoefening geworden? Zeker niet, hoewel de vertrouwde elementen niet ontbreken. Denk hierbij vooral aan de typische gitaarsolo’s van Dave, die als een kind zo blij zijn tremelo-arm en wah-wahpedaal nog meer mishandelt dan ooit tevoren. Zouden we het anders willen als Saint Vitus-fan? Beslist niet! Toch is er links en rechts wat nieuws te beluisteren. Zo is A Prelude to… een min of meer clean gespeelde ballade, met een hoofdrol voor de baspartijen van nieuwe bassist Pat Bruders. Oerlid en bassist Mark Adams is helaas niet meer van de partij, de ziekte van Parkinson heeft keihard toegeslagen bij hem. Hij is deels hulpbehoevend geworden en aangezien medische kosten nogal een ding zijn in de Verenigde Staten, is er inmiddels een crowdfundingsactie opgezet.
Hourglass is een wat rustiger nummer met zelfs wat voorzichtige bluesy invloeden. Iets nieuws dat minder geslaagd is, is het “nummer” City Park. Af en toe een baslijntje, dierengeluiden en wat gesproken woorden, tezamen met een brute onderbreking. Gelukkig volgt hierna Last Breath, het enige echt langzame nummer op dit album, dat een doomknaller van formaat is. Volgens Dave is dit nummer speciaal voor de oldschool Saint Vitus-fans geschreven. Als uitsmijter volgt het anderhalve minuut durende supersnelle punknummer Useless. Zeg maar een terugkeer naar de oude tijd, waarin Saint Vitus op tournee was met Black Flag in 1984.
Met Saint Vitus heeft Saint Vitus opnieuw een goed album met Scott Reagers op zang uitgebracht. Hoewel sommige “weird shit”, zoals Dave het zelf noemt, wellicht niet door iedere fan enthousiast zal worden ontvangen, geeft dit album duidelijk aan dat we hier nog zeker niet met een uitgebluste band te maken hebben. Integendeel.
Score:
83/100
Label:
Season of Mist, 2019
Tracklisting:
- Remains
- A Prelude to…
- Bloodshed
- 12 Years in the Tomb
- Wormhole
- Hourglass
- City Park
- Last Breath
- Useless
Line-up:
- Scott Reagers – Zang
- Dave Chandler – Gitaar
- Pat Bruders – Bas
- Henry Vasquez – Drums
Links: