Sad – Fullmoon’s Bestial Awakening

Geschreven door op 10-11-2025 om 18:10.

Erg triestig ben ik niet wanneer ik weer aan mijn schrijftafel plaatsneem om de opdracht die me toebedeeld werd namelijk een schrijfsel te fabriceren omtrent het nieuwe werk, het negende volwaardige album in de rij welteverstaan, van het Griekse blackmetalduo Sad, met graagte te aanvaarden. Dit Fullmoon’s Bestial Awakening komt nadat in 2023 Black Metal Craft werd uitgespuugd, gebraakt, gerocheld of gewoon uit de kraan liep. Al vanaf 2005 en meer nog vanaf de debuutplaat Total Nothingness uit 2006 werken Ungod en Nadir met elkaar samen. Ze kennen elkaar van een andere band Kvele. Dit terwijl Ungod nog weet bij te klussen in – tig andere bands zoals Bloodmoon Eclipse, Hor of Detestial.

Ik kon wel weg met de vorige plaat getuige de hoge score. Dit is misschien ook gewoon een uiting of noem het het ultiem bewijs van een zekere bias want het Griekse schiereiland meer nog de black metal die vandaar afkomstig is, ligt me altijd nauw aan het hart. Sinds 2020 zitten de beide heren onder het afdak van Purity Through Fire Records. Een label dat op geijkte tijdstippen heel wat smeerpijperij en troep op de fans loslaat, dit allemaal in de positieve zin van het woord natuurlijk. Hoe kan het ook anders. Er zal ook nu weer een hele hoop drab uit de kraan komen lopen…

Heerlijk toch! Het lijkt wel of in het repetitiehok van deze twee heren de kalender nog altijd aangeeft dat we ergens in 1992 ofzo zitten. De klok wordt dus muzikaal vakkundig teruggedraaid. Een gortdroge snare, pitsend en knijpend gitaarwerk vergezellen ultrasmerig, weinig geoliëde vocalen. Nadir pitst de lucht op vrij typische wijze tussen zijn keeltouwtjes die vakmensen wel eens stembanden plegen te noemen. Ungod doet de rest. Hij schrijft het raamwerk, de riffs, de arrangementen. Noem het gerust de hele Godsherejezussatanskinderennogaantoe, janboel van jewelste. De composities werden ruim bemeten waardoor je niet van een kale reis dreigt terug te komen in je eigen toko.

Intussen draait de plaat al menig rondje en kan ik je vertellen dat een nummer als Rampage je meteen onder je kloten trapt. Terwijl Raison D’Être de smerigheid van het leven en het spreekwoordelijke Zijn een weinig of niet in twijfel trekt. Maar dat vooral de opzwepende Fins aandoende dynamieken in Fury Long Lost of When Memories Fade heerlijk gortig hand in hand gaan met een even smerige als giftige melodie. Zwalpend bijna walsend drumwerk kondigt in All Come To An End fijnmazig blastwerk en thrashy ondertonen aan. Wanneer je na bijna een uur bent sufgebeukt en werd voorzien van groezelige gitaarpartijen wil je nog maar één ding en dat is het draaiende hebbeding nog eens afspelen.

Beste mensen, ik noem jullie lezers, wees voorbereid dat wanneer je dit negende studioalbum, Fullmoon’s Bestial Awakening van het Griekse blackmetalduo Sad aanzwengelt, je vermoedelijk een zekere haat voelt opborrelen tegenover alles en iedereen die je nog maar een strobreed in de weg legt. Dit geschreven zijnde ben je eigenlijk in mijn oren en ogen verplicht deze plaat fysiek aan te schaffen om net dat gespuis muzikaal op zijn of haar plaats te zetten.

Score:

85/100

Label:

Purity Through Fire Records, 2025

Tracklisting:

  1. Rampage
  2. Raison D’ Être
  3. Fury Long Lost
  4. A Distant Farewell
  5. All Come To An End
  6. Die In Pain
  7. When Memories Fade
  8. Howling From The Shadows

Line-up:

  • Ungod – Alle instrumenten
  • Nadir – Zang

Link: