Sacrificium – Oblivion

Geschreven door op 09-03-2023 om 18:50.

Het Duitse Sacrificium viert in 2023 zijn dertigjarig bestaan en doet dat door, na een periode van tien jaar stilte, te komen met zijn vierde volledige album: Oblivion. Na de oprichting in 1993 had de band even tijd nodig voor het goed en wel van de grond kwam. Drie demo’s waren in de eerste jaren hun deel. Het duurde tot in 2002 voor het eerste volledige album Cold Black Piece of Flesh uitkwam. Drie jaar later volgde Escaping The Stupor, waarna een relatieve stilte van acht jaar volgde, tot Prey For Your Gods in 2013 verscheen. Tien jaar verder verschijnt nu Oblivion. Het hoe en waarom van de stilte tussen de albums is mij niet bekend en doet er eigenlijk ook niet toe. Belangrijk is wat de band op zijn nieuwe album te bieden heeft.

Het vijftal uit de omgeving van Stuttgart speelt melodieuze death metal. En nee, met de wijze waarop ze deze muzikale invulling inkleuren, gaan ze de originaliteitsprijs zeker niet winnen. Maar maakt het daarmee het album bij voorbaat minder interessant? Nee toch?

Brutaliteit en melodie gaan hand in hand op het album. Het gitaarwerk vindt zijn grondslag in de Zweedse death metal, waar een flinke laag groove aan toegevoegd is. Groovy death metal? Zo je wilt. Nummers als opener Annihilated, Martyrium, Eye For An Eye, Decadence Reigns en Written In My Scars staan vol met snelle riffs, melodieuze uithalen, felle solo’s, strakke blastbeats en stevig getimmer op de cymbalen. Halverwege het album wordt er even wat rust ingebouwd met het overwegend akoestische, instrumentale Where All Prayers Fail.

De uitvoering kan gemakkelijk als aanstekelijk, energiek en krachtig worden betiteld. Waar mogelijk zoekt de band naar wat extra afwisseling. Zo zijn in Eye For An Eye fragmenten opgenomen uit The Final Speech, het slotstuk uit de satirische film The Great Dictator met Charlie Chaplin, kent Decadence Reigns een wat industrieel begin, start Death From Within met een akoestisch intro en hoor ik daar nou een keyboard in From Above?

Tekstueel gaat het album over het twijfelachtige bestaan van de mensheid, kritische wereldbeelden en schuldgevoelens. Dit gebeurt vanuit de christelijke achtergrond van de band, waarbij meteen aangetekend moet worden dat de teksten gevrijwaard blijven van het o zo belerende vingertje. Gelukkig maar; geen vuiltje aan de lucht dus? Het is echter niet alleen maar goud wat er blinkt op Oblivion. De vocalen zijn zwaar, rauw en diep en vullen op zich de muziek goed aan. Doordat enige variatie in de keelklanken ontbreekt, komen de vocalen na een tijdje nogal eentonig door. Meer afwisseling was aangenaam geweest.

Oblivion van Sacrificium is een prima album geworden, dat volledig gestoeld is op Zweedse death metal. Als je naar echt iets origineels opzoek bent, kun je deze release aan je voorbij laten gaan. Maar bedenk: een witte boterham met een flinke klodder boter en  pure hagelslag of een bruine boterham met oude kaas zijn wellicht ook verre van origineel, maar dat neemt niet weg dat ik er op zijn tijd maar wat graag mijn tanden in zet. En zo is het ook met Oblivion; prima te behappen.

Score:

80/100

Label:

Nordic Mission, 2023

Tracklisting:

  1. Annihilated
  2. Martyrium
  3. From Above
  4. Born Guilty
  5. Where All Prayers Fail
  6. Eye for an Eye
  7. Decadence Reigns
  8. Cohorts of Oblivion
  9. Death from Within

Line-up:

  • Frederik Berger – Gitaar
  • Claudio A. Enzler – Vocalen
  • Martin Epp – Drums
  • Wolfgang Nillies – Gitaar
  • Ulrike Uhlmann – Basgitaar

Links: