Sáasil – Ephemeral

Geschreven door op 21-05-2023 om 21:34.

Via het Italiaanse label These Hands Melt komen we in aanraking met een duo van Spaans-Mexicaanse afkomst. Onder de naam Sáasil (licht in de oude Mayataal) brengt dit tweetal het debuutalbum Ephemeral uit. Volgens de promo ergens in het midden van post-black, DSBM en funeral doom. Deze omschrijving doet uw redacteur van dienst watertanden.

Muziek met heel veel sfeer, dat is vrijwel direct evident, wanneer we naar de opener Roses luisteren. Klassieke, rustige elementen worden afgewisseld met stevige blackmetalpassages. Na dit bepaald niet anonieme eerste nummer weet The Longest Winter dezelfde lijn door te trekken. Het vioolspel beroert op een emotieve wijze en zet heel rustig aan, totdat de gitaren weer invallen. De wanhopige screams van vocaliste Victoria Hazemaze laten zonder moeite een spoor van kippenvel achter. Het drumspel is een vrij constante factor in het geheel, waarbij de vele bekkenaanslagen, die gelukkig niet al te schel zijn, typerend en bijpassend klinken. Het toetsenwerk is ook hier een element wat de sfeer nog verder versterkt.

Het nummer Tomoe Gozen vervolgt het album met een in eerste instantie niet al te boeiend intro. Na pakweg drie minuten horen we uiterst serene klanken en zuivere gezangen van dame Hazemaze. Dit is een heel andere kant van Sáasil, die tijdens de laatste minuut van het nummer wel weer het vertrouwde geluid laat horen. Razende drumpartijen en een spookachtige scream zorgen voor een vrij abrupt einde van het nummer. Narea gaat over in een partij oeverloos geschreeuw, waarna de band op experimentele wijze het funeraldoomgenre opzoekt. Maar ook hier gaat het tempo tijdens de laatste minuut weer wat omhoog zonder dat het eigenlijk echt ergens naartoe gaat. Memento Finis weet dan wel weer meteen te overtuigen door de ritmische opening en een mooie uitgesponnen akoestische opvolging. Na de derde minuut is de band er weer aan toe om elektrisch te spelen. In plaats van er dan de beuk in te gooien, zoekt het duo de sferische kant op. De uitvoering daarvan is mooi, maar toch voelt het alsof iets mist. Hierdoor doet het geheel nu zo langzamerhand wat vlak en uitgedacht aan.

En daar weet het afsluitende In My Last Night ook geen verandering meer in aan te brengen. De muzikale ideeën lijken na de eerste nummers wat verloren te zijn gegaan. De uitvoering klinkt dan wel weer effectief maar niet altijd even overtuigend. En al helemaal niet vanuit een DSBM-kader bekeken. Voor funeraldoombegrippen is de muziek dan weer veel te lichtvoetig van insteek. Post-black met veel sferische elementen komt nog het best in de buurt om te omschrijven wat Sáasil hier brengt. Op basis van de eerste twee nummers had ik hier veel meer van verwacht. Uiteindelijk blijft de band nodeloos in een identiteitscrisis hangen en laat men geen noemenswaardige indruk achter door de genoemde genres niet tot een mooi eenduidig geheel te verweven.

Score:

60/100

Label:

These Hands Melt, 2023

Tracklisting:

  1. Roses
  2. The Longest Winter
  3. Tomoe Gozen
  4. Narea
  5. Memento Finis
  6. In My Last Night

Line-up:

  • Carlos Herrera – Instrumenten
  • Victoria Hazemaze – Vocalen

Links: