Ruff Majik – The Devil’s Cattle

Geschreven door op 06-07-2021 om 17:36.

Ze komen uit Zuid-Afrika, de heren van Ruff Majik. De band geniet al een zekere bekendheid en bracht reeds vijf albums uit. De laatste luistert naar de iets wat occultere naam The Devil’s Kettle en werd eind vorig jaar uitgebracht. De Zuid-Afrikanen brengen een soort muziek waar ik verzot op ben. Stonerrock met een zweverige toets. Bijna onmogelijk om deze muziek in één genre te duwen, nog moeilijker om die vervolgens in zo ’n genre te houden.

Wat mij betreft hoort Ruff Majik thuis in dezelfde categorie als Uncle Acid & The Deadbeats of The Heavy Eyes. Men balanceert vaak op de rand tussen harde stonerrock en psychedelische rock. Het betere werk van King Gizzard & The Lizard Wizard verraadt vaak dezelfde klasse. Een song als Heart Like An Alligator belichaamt dit nog het best. Het is een vrij kort nummer dat aanvankelijk aan een snel tempo losbarst, om daarna enkele keren naar adem te happen. Deze rustpunten kenmerken zich door een zweverig, psychedelisch melodietje, maar het blijft bovenal een snoeiharde, door zware riffs gedragen rocksong. Net wanneer je denkt dat je het DNA van de band hebt ontleed verrast deze opnieuw door een geheel andere kant op te gaan. Het rustige Gregory bijvoorbeeld kent een moerassig, southernrock-gevoel en stelt de basgitaar centraal, zonder de stonerrockbasis te verloochenen. Of wat dacht je van God Knows? Een rustig kabbelende ballade die nogmaals onderstreept hoe ruim de muzieksmaak van de jongens in werkelijkheid is. Leg er vervolgens Born To Be Bile naast en je zou zweren dat je naar een doomalbum aan het luisteren bent. Een duister en boosaardig klinkende riff slaat je om de oren. Heerlijk!

Nu, hoe hoog ik met bepaalde songs ook oploop, ik vind het lang niet allemaal even fantastisch. Jolly Rodger lust ik bijvoorbeeld al even graag als pizza met ananas – Persoonlijke noot: de uitvinder van deze pizza moesten ze ophangen – je hebt psychedelisch en je hebt hyperkinetisch. Dat zijn twee verschillende dingen. Sommige songs liggen me gewoon niet of minder goed. Het leidt gelukkig de aandacht niet te veel af van de nummers die mij wel bij blijven. 

Ik zou hier alle nummers naar voren kunnen schuiven die volledig mijn goedkeuring wegdragen en tegelijk alles kunnen neersabelen wat ik totaal niet lust, maar wat zou de lol daaraan zijn? Ontdek het alsjeblieft gewoon zelf want dat verdient dit album wel. The Devil’s Kettle is een zeer heterogeen en toch samenhangend geheel aan songs die in basis allemaal het etiket stonerrock kunnen dragen, maar in zeer grote mate als psychedelisch kunnen worden bestempeld. Het album is zo verscheiden dat het zonder twijfel uiteenlopende meningen zal oproepen. Wat top is voor de ene, is dan weer zoutloos en flets voor de ander. Dit album is er eentje voor de meerwaardezoeker en dat bedoel ik als een compliment voor de band. Ikzelf voel me niet te beroerd om toe te geven dat ik dat niet altijd ben. Desalniettemin weet ik wanneer ik naar kwaliteit aan het luisteren ben en geloof me vrij… dit is een pizza met ananas die ik wel binnenkrijg. Er liggen namelijk genoeg andere ingrediënten op de deeg die het de moeite waard maken om er op zijn minst eens van te proeven.

Score:

84/100

Label:

Mongrel Records, 2020

Tracklisting:

1. All You Need is Speed
2. Swine Tooth Grin
3. Shrug of the Year
4. Heart Like An Alligator
5. Gregory
6. The Devil’s Cattle
7. Jolly Rodger
8. Who Keeps Score
9. Lead Pills and Thrills
10. Trading Blows
11. Born to Be Bile
12. God Knows
13. Hymn #5

Line-up:

  • Evert Snyman – Gitaar, Basgitaar, Percussie, Drum, Zang
  • Johni Holiday – Gitaar, Basgitaar, Zang

Links: