Rotting Christ – Theogonia
Season of Mist, 2007
Volgens bandleider Sakis mag geen enkel Rotting Christ album hetzelfde klinken: experiment en verkenning staan bij hem hoog in het vaandel. Als je dat uitgangspunt al meer dan vijftien jaar hanteert, in welke periode je tien studio-albums en talloze EP’s uitbrengt, dan verg je nogal wat van je fans.
Zo ben ik een grote fan van de eerste platen, Thy Mighty Contract en Non Serviam. Ik vind die occulte black metal met doorstampende ritmes en hypnotiserende melodieën grandioos. Maar ik haakte af toen de band op latere albums gothic klanken en klassieke heavy metal in hun sound ging verwerken.
Toen ik hoorde dat Rotting Christ op hun tiende studioplaat Theogonia teruggreep op hun roots, raakte ik na al die jaren weer geïnteresseerd in de muzikale avonturen van deze Griekse band.
En inderdaad hoor ik die razende black metal passages van weleer. Maar er zijn daarnaast, conform de visie van Sakis, genoeg andere elementen te ontdekken. Elektronica, gothic, industrial, Griekse etnische instrumenten, Arabische melodieën; op Theogonia hoor je het allemaal terug.
Dit klinkt misschien als een samenraapsel van stijlen, maar Rotting Christ verwerkt de diverse invloeden tot ijzersterke songs met een eigen identiteit. Elk nummer heeft wel iets bijzonders meegekregen: een vette riff, een goeie zanglijn, een doordreunende passage. Theogonia is al met al een prachtig, avontuurlijk album geworden, barstensvol pakkende melodieën, trotse ritmes en duistere sferen.
Het enige dat me stoort aan het album is de mechanische, industriële sfeer die af en toe de kop opstekt. Door strakke machinale gitaarriffs, samples en elektronische stemmen krijgt het album af en toe iets van een ‘cyber metal’ sfeer.
Maar dat bederft mijn luisterplezier uiteindelijk niet. Integendeel, het is mij een waar genoegen om opnieuw kennis te maken met Rotting Christ en hun cyber gothic black metal. Die bevalt mij eigenlijk zo goed, dat ik van plan ben om alle oude Rotting Christ platen na Non Serviam alsnog te gaan beluisteren. Een band die zulke avontuurlijke en energieke muziek maakt, is (inmiddels) altijd welkom.
Hoogtepunten:
openingsriff van de plaat;
Oosterse zangmelodie in derde nummer;
doorbeukende passage na één minuut in vierde nummer.
Tracklist:
- The Sign of Prime Creation
- Keravnos Kivernitos
- Enuma Elish
- Gaia Tellus
- Helios Hyperion
- Nemecic
- He, The Aethyr
- Phobos’ Synagogue
- Rege Diabolicus
- Threnody
Line-up:
- Sakis Tolis (Necromayhem) – guitars/vocals
- Andreas Lagios – bass
- Themis Tolis – drums
- George Bokos – guitars
Links: