Rise And Fall – Into Oblivion
Reflections Records, 2005
De vorige langspeler van het Belgische Rise And Fall was een erg sterke plaat. Hellmouth leunde vooral zwaar op de sound van bands uit Cleveland als Integrity en Ringworm, een stijl die logischerwijs ook wel “Clevo” wordt genoemd. Onlangs kwamen de heren echter op de proppen met dit Into Oblivion, dat –heel simpel- ongeveer alles op het gebied van de zwaardere hardcore (ik zeg expres niet metalcore) in Europa compleet irrelevant maakt. Naar mijn bescheiden mening dan… Allereerst is er de sound, die simpelweg allesverpletterend is. Daarnaast hebben de heren de mosterd niet meer alleen uit Cleveland gehaald, maar horen we invloeden van de death-n’-roll-era Entombed en ook een band als Cursed is in de sound verwerkt. De band omschrijft de muziek zelf als punkmetal (volgens de Reflections promopraat was Discharge ook een invloed). En dat is misschien ook een betere term dan metalcore, een label dat tegenwoordig blind op elke tienderangs Killswitch Engage-kloon wordt geplakt, iets waar R&F echt helemaal geen reet mee van doen heeft. Dit is ranzig, ongepolijst en echt, zoals rock n’ roll hoort te zijn.
De plaat trapt af met het opzwepende Forked Tongues, waarmee de toon meteen gezet wordt. De lyrics worden in deze song begeleid door verschrikkelijk passende muziek bestaande uit voornamelijk moddervette clevo-riffs, alles is in harmony. De climax wordt gevormd door een uiterst vet uitgevoerde leadpassage. Deze track pakt je vast bij je keel, om je pas los te laten als ie is afgelopen. Damn, maar tijd om te ademen is er niet, want Failure Is As Failure Does is even sterk als de openingstrack. Als er dan ook nog aan postcore leunende riffs de revue passeren heeft het kippenvel echt mijn hele lijf overgenomen. “Godverdomme, wat een ******-vette plaat!” zeg ik tegen mezelf. Het gas gaat er even af in The Noose. Maar ik merk dat ik me nog altijd in de Rise And Fall-klem bevind, want alles wat er verder om me heen gebeurt kan me even geen ruk schelen. Into Oblivion is even het enige dat echt relevant is. Dan is het de beurt aan Live In Sin, weer een opzwepende uptempo kraker. En ja, dat kraker mag je wel letterlijk nemen, aangezien er naar mijn idee aardig wat aandacht aan de productie is besteed, die kraakt, piept en beukt als een stoomlocomotief die over oud asfalt vol met kieren rijdt in plaats van rails. En zodoende alles behalve gelikt doch ultrabuut klinkt. Wat een geluid! En in Live In Sin horen we eveneens cleane vocalen die wat mij betreft zwaar geslaagd mogen worden genoemd. The Void knalt er in met rockende en dampende leads, die een vertrouwde clevopartij inleiden. De gastvocalen door Stijn van Reproach geven de song een extra punch. Als dan het titelnummer er doorheen wordt gebeukt, wil ik voorzichtig de vergelijking met Converge trekken. Stakes Is High is een meeslepende song die begint met postcore-achtige sferen. Als zanger Björn hierna met volle overtuiging “I’ve seen the Judas” door de mic brult, lopen de rillingen wederom over m’n lijf. Wat een plaat! Hierna volgen twee beukende songs, To Hell And Back en Lost Among The Lost –dat sfeervol begint om vervolgens op te bouwen en uit de barsten in muzikale mayhem- en de afsluiter is een instrumentaal juweeltje waar menig postcore bandje nog een punt aan kan zuigen.
Deze plaat is een van de betere producten die de hardcore-scene de afgelopen jaren heeft voortgebracht. Into Oblivion verlegt grenzen binnen de toch ietwat beperkte bewegingsruimte van het muzikale genre hardcore. Voor mij de plaat van het jaar 2005!
Tracklist:
- Forked Tongues
- Failure Is As Failure Does
- The Noose
- Live In Sin
- The Void
- Into Oblivion
- Stakes Is High
- To Hell And Back
- Lost Among The Lost
- Ruins
Line up:
- Bjorn – Vocals
- JP – Drums
- Pit – Bass
- Cete – Guitars
Links: