Razor Sharp Death Blizzard – The World Is Fucked

The World is Fucked. Weet u wat pas fucked is? Dat we fucked niet meer gewoon als fucked schrijven. Dat we fucked schrijven als f***ed. Dat is pas fucked. Als uw tere oogjes niet tegen het woord fucked kunnen, maar de bandnaam wel Razor Sharp Death Blizzard is… Dat is toch fucked! Afijn, ik was gelijk in een opstandige modus toen ik de digitale versie van dit album op mijn computer zag staan, vol met sterretjes in de namen. Op zich een goede emotionele staat als je aan de donkergekleurde hardcore moet. Deze band maakt een soort overzeese emo/hardcore vol chuggy riffs die mij aan Figure Four en Cro-Mags doet denken. De Schotten brengen met dit werk hun tweede album uit.

The World is Fucked start met het gelijknamige nummer waarin de repetitieve tekst u niet kan ontgaan. Vrij vermoeide en sloperige hardcore knalt uit de boxen. De productie is open en supernetjes, bijna net zo netjes als fucked als f***ed schrijven. Fascist gaat harder met d-beat in een korte harde eruptie. Voorlopig blijft de band echter op een wat zwaarder midtempo hangen. Zo is Small Town een aaneenschakeling van breakdowns met lichte punky hardcoregrunts. Opvallend is het technische drumwerk in het breakdownrefrein, waar het tempo ineens een stuk lager ligt. De vermoeidheid en apathie klinken door waar wordt gezongen ‘Small town, no ambition’. De opbouw is Auto Erotic Asphyxiation is groovy en biedt de luisteraar de mogelijkheid om danspasjes uit te voeren. Het luistert lekker makkelijk weg, en ook het ‘Torture, Pain’ in de breakdown klinkt als iets wat je vrolijk kan meezingen.

Het vijfde nummer is Parasitic C***s. Het lijkt wel een raadsel zeg. Cunts dus. Weer een stukje sneller en meer in je gezicht deze keer. Het vervalt in een soort overgang waarna een breakdown doorzet. Het klinkt als een metalcorebreakdown: donker, maar vrolijk tegelijk. Failure is wel heel gemakkelijk scoren met een simpel structuurtje. De d-beat drums staan kneiterhard in de mix, maar ik mis venijn. De drummer mag nog wat blastbeats verzorgen, die niet in het nummer thuis lijken te horen. Vocaal gaan we bij Suicide bijna tegen Celtic Frost aan, versleten en wel. Het walsje komt echter wel prima door als een oprechte aanklacht. Alsof het de laatste tonen zijn die de band uitbrengt worden de riffs en vocalen er uitgeperst.

The World is Fucked klinkt alsof Razor Sharp Death Blizzard het leven beu is. Het klinkt vermoeid, apathisch en op momenten zelfs wat te aardig voor hardcore. Aan de andere kant maakt het dat The World is Fucked toegankelijk is en makkelijk in het gehoor ligt. Het klinkt als de muzikale verwezenlijking van jaren apathie en destructieve verveling. Het is geen slechte plaat, enkel een beetje weinig opvallend of schokkend.

Score:

76/100

Label:

Eigen Beheer, 2020

Tracklisting:

  1. The World Is Fucked
  2. Fascist
  3. Auto Erotic Asphyxiation
  4. Small Town
  5. Parasitic Cunts
  6. Failure
  7. Suicide
  8. Stormy Waters
  9. Chug Chuggery-W.C.A.S.

Line-up:

  • Jamie Clark – Vocalen
  • Daz Mcswell – Gitaar
  • Liam Roberts – Drums
  • Ross Corbett – Basgitaar

Links: