Råtten – La Longue Marche

Negra Nit Records brengt samen met Black Pandemie, Arsenic Solaris, De Profundis en Deep Cellar Records de tweede plaat uit van het Franse black/sludge/crustgezelschap Råtten. Man man, wat een samenwerking, maar zelden heb ik in blackmetalland gezien dat er zoveel labels de koppen bij elkaar steken om iets leuks en prettigs op de markt te brengen. Dit drietal is geen nobele onbekende doch heel lang zijn deze ratten nog niet actief. Ergens in 2019 kregen ze het signaal en konden ze veilig uit hun spreekwoordelijke nest gekropen komen. De drie heren blijken hun koppen alleen maar in hun eigen rattenhol te steken want niets wijst erop dat ze nog actief zijn op een ander, of in een andere band welteverstaan.

Wel interessant om lezen is dat de band er alles aan doet om hun verhaal ook visueel te laten kloppen. Zoek de band maar eens op en laat je verrassen door hun maskers. Tevens lees ik dat een zekere Davo, tatoëerder en schilder afkomstig uit Nieuw-Caledonië deze drie heren uit het zuiden van Frankrijk van artwork heeft voorzien.

Zou de muziek van deze heren ook zo misselijkmakend zijn als een rat? Zou de muziek ook kruipen en snuffelen op de meest gortige plaatsen? Het zou zo maar kunnen, niet? In ieder geval is het zo dat de muziek pas echt start wanneer alle instrumenten zijn ingeplugd. Heerlijk toch die basaliteit. Je hoort in de verte de plugs de versterkers in gaan, de feedback… en dan een hoop teringherrie die ik maar al te graag hoor. Wat ongecontroleerd geschreeuw, een heel arsenaal aan gortdroge riffs, sleurende drums dan weer blastpartijen. Het lijkt in eerste instantie wel alsof het niet duidelijk is in welke richting de ratten zich moeten verspreiden. La Mort Et L’Absolute is zo niet nog droger en ziekmakender dan zijn voorganger. La Longue Marche heeft een kokend hete kadans in zich, het lijkt wel of de heren je wensen mee te sleuren op een erg lange wandeling doorheen een van de achtergestelde wijken van een Franse grootstad.

Eerder verrassend word je geattendeerd op een Frans chanson middels een krassende plaat. Luttele ogenblikken later wordt de wat engelachtige stem volledig van de kaart geveegd door een slepende smerigheid in het nummer Entre Deux Fosses. Die piekende, stekende tokkelpartij doet het hem toch wel. Het maakt het nummer, mede ook door die intense vocalen, het beste van de plaat. Les Heures Sombres laat dan weer horen hoe je een bas smerig kan doen klinken.

Råtten brengt met La Longue Marche een plaat aan die bol staat van de viezigheid. Kan natuurlijk ook niet anders. De heren putten uit een smerig blackmetalpotje en ruiken heel vaak aan de ton waarin crust en sludge op een glibberige wijze met elkaar, zonder al te veel smaakversterkers, werden gemengd.

Score:

75/100

Label:

Negra Nit Records / Black Pandemie / Arsenic Solaris / De Profundis / Deep Cellar Records, 2024

Tracklisting:

  1. Les Cris De La Meute
  2. La Mort Et L’Absolute
  3. Danse Macabre
  4. La Longue Marche
  5. Entre Deux Fosses
  6. Les Heures Sombres
  7. Faiseuse D’Ange

Line-up:

  • Zero – Gitaar, zang
  • Kozlák – Bas, zang
  • Sid Negativv – Drum, samples

Links: