Queen Elephantine – Omen
Eigen beheer, 2015
Er zijn wel vaker van die bands die al een aantal jaartjes meedraaien en behoorlijk wat materiaal uit hebben gebracht, maar toch niet echt bekend raken bij het grotere publiek. Queen Elephantine is een band die mooi in die categorie past. Zelf heb ik de band ooit leren kennen doordat diens muziek in een documentaire werd gebruikt, wat geen betere introductie had kunnen zijn: de documentaire richtte zich op de zanderige en broeierige buitenwijken van Indiase steden en, hoe schrijnend de omstandigheden daar ook mogen zijn, de muziek van dit Amerikaanse gezelschap leverde de perfecte soundtrack voor het geschetste tafereel. Omen is opgenomen met een wisselende line-up en er is dus een waslijst aan muzikanten bij betrokken. Het is niet helemaal duidelijk wie wat heeft gedaan en dus is er ook geen line-up weergegeven bij deze recensie.
Er is nu een nieuw album met Omen en de band heeft daarop de lijn van de muziek doorgezet. Dat betekent dat we weer een mix van psychedelica, drone, doom en Indiase melodieën voorgeschoteld krijgen. De grootste vooruitgang voor de band is de progressie die je ook ziet bij al hun oude albums ten opzichte van nieuwer werk: de balans tussen de verschillende elementen wordt steeds verfijnder en de productie dient steeds meer de muziek.
Omen is dan ook niet echt een originele plaat binnen de discografie van de band, maar meer een afstelling van de al bestaande sound. De muziek leent zich goed voor een soundtrack, door de kabbelende melodieën en de rustige atmosfeer. Natuurlijk zijn er passages die de rust verstoren, maar ze passen wel goed binnen het geheel.
Omen is officieel een EP, maar wel een verdomd lange: ongeveer zeventig minuten aan muziek. Waarom de band dit album dan ook niet als full-length uitbrengt, snap ik niet helemaal. Die tijdsduur legt ook wel een vinger op de zere plek: het album is erg fijn om naar te luisteren, maar heeft toch af en toe de neiging af te dwalen en wat te gaan vervelen. Als je het album op hebt staan terwijl je iets anders doet, is dat prima, maar voor een luisteralbum had de band wat meer kunnen doen aan de details. Ik ben echt geen zeikerd als het op de duur van nummers aankomt (Dopesmoker is en blijft een van de beste albums ooit, in mijn ogen), maar de muziek is net niet droney genoeg om de atmosfeer vast te houden. Heel erg is het niet, want er zijn genoeg spannende elementen te vinden.
Al met al heeft Queen Elephantine een prima album afgeleverd met Omen. Een album dat zich leent voor lange ritten in de auto of stille overpeinzingen. Af en toe word je wakker geschud, maar daar is niets mis mee. Het wordt tijd dat deze band wat meer bekendheid krijgt, want deze levert al een aantal jaren goed materiaal. Ben je in voor een psychedelische trip door broeierig India, ondersteund door doom en drone? Dan is dit een album om een kans te geven.
Tracklisting:
- Omen
- The Sea Goat
- Gamma
- Morning Three
- Search For the Deathless State (live)
- Horseman
- 1000 Years
- Shamanic Procession
Links: