Pussy Sisster – Pussy Sisster
Black Bards Entertainment, 2010
Gewogen en te licht bevonden. Kort en bondig mag dit de conclusie zijn bij het beluisteren van de derde langspeler van de Duitse band Pussy Sisster. Als liefhebber van de de onvervalste glam rock’n’roll van oudsher zou ik uit mijn dak moeten gaan bij de geluiden van deze band, maar dat is dus niet echt het geval. In Duitsland schijnen ze via RTL-VOX enige bekendheid te hebben gekregen en zijn ze langs die weg ook aan een platencontract gekomen. Ik heb geen schotel en kan de zender dus niet ontvangen, maar ik kan me niet voorstellen dat het zien van de band mijn mening ook maar enigszins kan beïnvloeden.
De geschiedenis van Pussy Sisster begint in 2002, de kern van de band komt bij elkaar met het vaste voornemen heel groot te worden in de rockmuziek. Een vierde bandlid wordt later in de States gevonden en Pussy Sisster brengt achtereenvolgens een demo cd in 2005, een EP in 2006 en een cd in 2007 uit. Nu, met een contractje op zak, volgt dus het derde album, dat de doorstoot naar de top mogelijk moet maken. Niet dus.
Pure glam is het maar van een dermate licht kaliber dat het zelfs in de topjaren van het genre de hitparades niet had gehaald. Het klinkt als een combinatie van Mötley Crue en Aerosmith. Echter om indruk te maken en de top te halen, zoals ze zelf zeggen, overdrijven ze en worden een karikatuur. Dat het niet origineel is, is niet eens zo erg, maar het is ook zo karakterloos en slap. De intonatie en uitspraak van de zanger zijn uitermate ergerniswekkend en vooral in de, natuurlijk niet ontbrekende, ballads probeert hij veel te nadrukkelijk de groten uit het genre na te doen. Wat de drummer zit te doen is me ook een raadsel, maar hij produceert zo ongeveer het geluid dat ik vroeger thuis ook uit potten en pannen ratelde. Het enige acceptabele dat de band produceert is het gitaarwerk dat alleszins redelijk is en zelfs hele goeie uitschieters kent. Van de bas heb ik verder weinig mee gekregen overigens. De koortjes zijn qua stem wel aardig, maar over het algemeen wat te licht en plichtmatig.
De teksten zijn nogal clichématig en de composities zijn slap en weinig origineel dus. Pussysister produceert een zeer matig potje glam en ik heb de indruk dat ze te graag en te veel willen. Niks mis mee, maar ze halen het gewoon niet. Live zal het allemaal best nog wel aardig zijn en leuk voor een gezellig avondje uit, maar op cd schiet het echt te kort. Gelukkig is de luisteraar de cover van My Way bespaard gebleven, omdat ze de rechten niet rond konden krijgen. Om het niveau maar even te benadrukken hebben ze in de plaats daarvan een nummer van de eerste cd opnieuw opgenomen, omdat dit zo karakteristiek is voor de band. Jammer hoor, ik had graag weer eens wat leuke glam willen horen, maar deze jongens komen alleen maar in de buurt daarvan. Dit is dus echt alleen een schijfje voor de meest verstokte glam rock’n’roller.
Tracklisting:
- Today
- Hold Us Down
- Way To Nowhere
- Back Again
- Angel Dust
- In Your Arms
- Melody Of Pain
- Leader Of The Gang
- Pussy Sisster
Line-up:
- Alex “Sex” Nad – Vocals
- Ray Crewl – Guitar
- Marc O – Guitar
- Chris Nad – Bass
- Vital Roxx – Drums
Links: