Pure – J’aurais dû

Album nummer vier voor het Zwitserse Pure, één van de bands van
Bornyhake Ormenos, de man die mijn hartslag wegneemt met zijn band Borgne en eveneens indrukwekkend materiaal uitbrengt onder de naam Enoid. Het debuut van Pure, Kingdom of Wrath, omschreef ik als extreem snerpende en furieus harde, slepende en zelfdestructieve herrie. Album nummer vier zou in diezelfde lijn moeten liggen.

 

Dat is qua sound zeker het geval. J’aurais dû, de futur antérieur van devoir (moeten), is een plaat vol wanhoop en spijt, vol tergend pijnlijke gevoelens en negativiteit. Geen emogeblaat, dit is zwartgalligheid op een stuivend tempo, met leeggezogen, ‘kalme’ intervallen waarin Bornyhake Ormenos helemaal ten einde gekomen lijkt te zijn. De sfeer is continu bitter en zuur, ijsbijtend koud en guur. Ideaal voor fans ook van Canadese black metal van het Sepulchral Records label. Ideaal ook voor wie Frans leert en zijn werkwoordstijden wil aanleren. In het Frans zijn er een stuk meer dan in het Nederlands, dus ga er maar mee aan de slag. Deze gure lo-fi black  is ideaal om je ervan te overtuigen dat Franstalige black niet per se melodramatisch, romantisch of natuur-adorerend hoeft te zijn.

Score:

81/100

Label:

Symbol of Domination Productions, 2017

Tracklisting:

1. Anonyme et sans visage
2. Je tuerais le monde pour ta lumière
3. Le silence mortel
4. Le jour où je suis mort
5. J’aurais dû
6. Solitude

Line-up:

• Ormenos – Alle instrumenten, Vocalen

Links:

• Pure
• Symbol of Domination Productions