Psykup – We love you all!

Geschreven door op 16-07-2008 om 17:10.

Psykup – We love you all!
Season Of Mist, 2008

Psykup… Fransozen met een voorliefde voor Primus, Alice in Chains en . Ze bestaan al van 1995 en dit is hun vierde album. De muziek die ze maken is volgens hen tekenfilmmuziek, lunatic metal. Geen gemakkelijke brok om te slikken dus. Het is een vrije interpretatie van metal, vermengd met jazz en nog een paar stijlen. Zozo.

De cd steekt hard en industrieel van wal, direct wordt de link naar Strapping Young Lads gelegd. Een mooie poging trouwens, ik ben er direct wild van. Daarna komt in dezelfde song een baslijntje en een hippe deun ertussen, daar is Primus al. En nog wat later een ware Layne Staley zanglijn, met hetzelfde neuskeelgeluid. Zo, dat hebben we gehad. En voor de rest? Een anarchistisch gedoe en grenzeloze speelpartijen die soms zelfs geïmproviseerd over lijken te komen. Een variatie aan slappe screamo en metalcore, met enkele uitbarstingen in Strapping Young Lad stijl en iets wat mathcorish is. Direct gevolgd door een bluesy intermezzo of een jazzy refrein, op het randje van muzak. Geen lijn, geen inhoud, enkel chaos. Niet dat dat zo erg is, maar ik heb graag iets… al is het maar een compositie, een lijn of een zelfs een melodie. Hier blijf je achter met niets. Een ravage aan stijlen, willekeur en chaos. Geen houvast, niets. Het is allemaal wel wild, en gewaagd en hip hoor, maar het is zo betekenisloos. En ja, ze kunnen spelen, en soms is het een demonstratie… maar so what? Als je geen gevoel kunt neerzetten, wat ben je er dan mee?

Dit schijnt moderne metal te zijn. En dat kan best zijn. Echter, als dit moderne metal is, dan voorzie ik nog een explosie aan concentratiemoeilijkheden bij de volgende generatie metalheads. Hier kun je je gedachten gewoonweg niet bijhouden. Mathcore houdt nog enigzins steek, en is complex omwille van de complexiteit. Dit is gewoon moeilijk doen, de grenzen van de kakofonie opzoeken. Het lijkt wel alsof deze mannen de intentie hebben om gewoon eens lekker irritante muziek te maken, wel, bij deze slagen ze cum laude. En als dat de bedoeling is … Nu, enig pluspunt is dat je één ding niet kunt doen bij deze muziek, en dat is onverschillig blijven.

Ik vind er dus erg weinig aan. Wil je echt experimentele muziek met inhoud, check dan Ephel Duath eens, of The Mars Volta, of . Dit is gewoon irritant. Het voelt aan als een beginnende DJ die zijn ouders eens wil pesten, of als iemand die het stoer vindt om tegendraads te zijn. Compleet verknipt, maar geen puzzel. En dat komt van iemand die in zijn vrije tijd vrijwillig noise, mash-up en The Dillinger Escape Plan luistert.

Tracklist:

    Psykup

  1. Color Me Blood Red
  2. Birdy
  3. My Toy, My Satan
  4. The Choice Of Modern Men
  5. Rétroaction
  6. Here Come The Waves

Line-up:

  • Matthieu Miegeville aka Milka : Vocals
  • David Castel aka Vidda : Guitar
  • Julien Cassarino : Vocals, Guitar
  • Brice Sansonetto : Drums
  • Stéphane Bezzina aka Pelo : Bass

Links: